Uprawy wiążące azot
Następujące uprawy wiążące azot są uznawane za obszary proekologiczne:
- bób (Vicia faba major L.);
- bobik (Vicia faba minor L.);
- ciecierzyca (Cicer);
- esparceta siewna (Onobrychis vicifolia Scop.);
- fasola wielokwiatowa (Phaseolus coccineus L.);
- fasola zwykła (Phaseolus vulgaris L.);
- groch siewny (Pisum sativum L. (partim));
- groch siewny cukrowy (Pisum sativum L. (partim));
- komonica zwyczajna (Lotus corniculatus L.);
- koniczyna biała (Trifolium repens L.);
- koniczyna białoróżowa (Trifolium hybridum L.);
- koniczyna czerwona (Trifolium pratense L.);
- koniczyna krwistoczerwona (Trifolium incarnatum L.);
- koniczyna perska (Trifolium resupinatum L.);
- lędźwian (Lathyrus L.);
- łubin biały (Lupinus albus L.);
- łubin wąskolistny (Lupinus angustifolius L.);
- łubin żółty (Lupinus luteus L.);
- lucerna chmielowa (Medicago lupulina L.);
- lucerna mieszaocowa (Medicago x varia T. Martyn);
- lucerna siewna (Medicago sativa L.);
- nostrzyk biały (Melilotus albus)
- peluszka (Pisum arvense L.);
- seradela uprawna (Ornithopus sativus Brot.);
- soczewica jadalna (Lens culinaris Medik.);
- soja zwyczajna (Glycine max (L.) Merrill).
Nie planuje się wprowadzenia dodatkowych ograniczeo w zakresie upraw wiążących azot, w szczególności w odniesieniu do metod produkcji.