W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Inteligencja emocjonalna jako podstawa dla grupowej pracy interdyscyplinarnej

04.05.2023

W projekcie PAKT koncentrujemy się na uczeniu poprzez rozwiązywanie interdyscyplinarnych zadań problemowych i grupowej pracy projektowej. W realizacji tych działań kluczowa jest umiejętność współpracy uczniów oraz [JW1] zapewnienie, że nasze uczennice i uczniowie w sposób konstruktywny będą potrafili mierzyć się z trudnościami, wyzwaniami oraz stresem, które mogą im towarzyszyć gdy zostaną skonfrontowani z problemami, których wcześniej nie rozwiązywali i które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się im zbyt trudne. Inteligencja emocjonalna jest istotnym elementem, który pozwala budować taką odporność.

Inteligencja emocjonalna jako podstawa dla grupowej pracy interdyscyplinarnej

Czym jest inteligencja emocjonalna?

Pojęcie inteligencji emocjonalnej upowszechnił na świecie Daniel Goleman zwracając uwagę, że iloraz inteligencji i wiedza fachowa nie pozwalają trafnie przewidzieć naszego sukcesu w dorosłym życiu. To czy uda nam się w satysfakcjonujący dla nas sposób ułożyć życie prywatne, zawodowe oraz społeczne, zależy także od inteligencji emocjonalnej. W najprostszy sposób można ją rozumieć jako sprawność poruszania się w świecie emocji (własnych i innych osób) oraz nawiązywania i podtrzymywania relacji z innymi.

Z czego składa się inteligencja emocjonalna?

Istnieje kilka modeli inteligencji emocjonalnej, ale te najbardziej rozpowszechnione wskazują na pięć elementów składowych:

  • umiejętności rozpoznawania własnych emocji, czyli samoświadomość – pozwala uczniom rozpoznawać i nazywać wszystkie emocje, których doświadczają i które przeżywają; kontakt z własnymi emocjami i ich samoświadomość stanowi podstawę samoregulacji i innych umiejętności składających się na inteligencję emocjonalną;
  • umiejętność kierowania własnymi emocjami i zarządzania nimi, czyli samoregulacja – pozwala młodym ludziom zyskać kontrolę nad własnymi emocjami, ułatwia świadome reagowanie na przeżywane emocje, np. uspakajanie się w przypadku przeżywania strachu,  szukanie pocieszenia w momencie przeżywania smutku;
  • zdolność do motywowania się – pozwala młodym ludziom podtrzymywać zaangażowanie w obliczu mierzenia się z trudniejszymi wyzwaniami, odraczać gratyfikację (czyli nagrodę za nasz wysiłek) i w konsekwencji skutecznie dążyć do realizacji celów, które wymagają wysiłku przez dłuższy okres czasu;
  • rozpoznawanie emocji u innych osób i dostrajanie się do nich, czyli empatia – ta umiejętność pozwala na zrozumieć i współodczuwać z innymi ludźmi ich emocje, zrozumieć ich potrzeby i odpowiedzieć na nie, wtedy gdy jest to zasadne
  • nawiązywanie i podtrzymywanie relacji z innymi ludźmi – to umiejętność, która wykorzystuje wszystkie poprzednie elementy: świadomość własnych emocji i rozumienie emocji innych, by móc wejść z nimi w relacje i robić coś wspólnie.

Dlaczego to jest ważne?

Inteligencja emocjonalna pozwala nam skutecznie mierzyć się z wyzwaniami, które stają przed nami – zarówno w szkole, jak i poza nią. Jest istotna zarówno wtedy, kiedy mierzymy się z nimi indywidualnie, jak i wtedy gdy pracujemy w grupie – na przykład nad rozwiązaniem interdyscyplinarnego problemu. Co ważne, badania pokazały, że w szkołach, które prowadzą programy rozwijania umiejętności społeczno-emocjonalnych uczniowie są bardziej zmotywowani do pracy i uzyskują lepsze wyniki w nauce.

Inteligencja emocjonalna pomaga również młodym ludziom w radzeniu sobie z tak rozpowszechnionymi teraz problemami emocjonalnymi i psychospołecznymi, w tym także ze stresem, którego niestety często doświadczają uczniowie i uczennice także w szkole.

Praca nad inteligencją emocjonalną w szkole to więc okazja do wyposażenie młodych ludzi w umiejętności, które są konieczne do życia w szkole i poza szkołą. To zestaw umiejętności, który jest nam nie tylko potrzebny w dorosłym życiu, ale także może być wykorzystywany i praktykowany z dnia na dzień. Wszyscy przecież mierzymy się z trudnymi sytuacjami, doświadczamy przy tym różnych emocji, wchodzimy w relacje z innymi.

Co mogę zrobić jako nauczycielka lub nauczyciel?

  • rozmawiać z uczniami o emocjach – zauważać swoje emocje, zauważać emocje uczniów i zachęcać do podejmowania refleksji na ich temat;
  • poprowadzić zajęcia o motywacji wewnętrznej i zewnętrznej oraz znaczeniu wytrwałości i uporu w dążeniu do własnych celów;
  • zorganizować zajęcia, w czasie których uczniowie będą analizowali to samo zdarzenie z różnych perspektyw ucząc się rozpoznawać emocje innych osób;
  • uczyć uczniów współpracy poprzez wykorzystywanie na lekcji pracy w grupach i podsumowywanie tej pracy.

Takie zajęcia można wbudować we własny plan pracy wychowawczej i prowadzić je w czasie cotygodniowych godzin do dyspozycji wychowawcy. Można też zaprosić do współpracy pedagoga lub psychologa szkolnego lub wziąć udział w jednym z oferowanych szkołom programów rozwoju umiejętności społeczno-emocjonalnych uczennic i uczniów.

Więcej informacji:

Daniel Goleman, Inteligencja emocjonalna, Media Rodzina, Poznań, 2012.

Stuart Shanker, Teresa Barker, Self-Reg. Jak pomóc dziecku (i sobie) nie dać się stresowi i żyć pełnią możliwości, Mamania, Warszawa, 2016.

 
{"register":{"columns":[]}}