Generalna Dyrekcja
Ochrony Środowiska

Neogobius melanostomus fot. Michał Grabowski

 

Nazwa polska: Babka bycza

Nazwa łacińska: Neogobius melanostomus (Pallas, 1814)

Nazwa angielska: Round goby

 

Kategoria stopnia inwazyjności: mało inwazyjny gatunek obcy

Kategoria stopnia rozprzestrzenienia w Polsce: gatunek szeroko rozprzestrzeniony

 

Informacje o gatunku

Naturalnym rejonem występowania babki byczej jest region pontokaspijski (Morze Czarne, Kaspijskie, Marmara, Azowskie oraz zlewnie mórz: Czarnego i Kaspijskiego). Najbardziej prawdopodobnym sposobem przedostania się babek byczych w nowe miejsca bytowania jest ich transport w wodach balastowych statków. Dalsze rozprzestrzenianie następuje na skutek naturalnego rozszerzania zasięgu populacji w miarę wzrostu jej liczebności. Babka bycza stosunkowo szybko zadomawia się w nowych środowiskach, początkowo zajmując w nich strefy przybrzeżne o dnie kamienistym. W wodach polskich babka bycza jest gatunkiem szeroko rozpowszechnionym w wodach przybrzeżnych Zatoki Gdańskiej, Zatoki Pomorskiej, Zalewu Wiślanego, Zalewu Szczecińskiego i jeziorach przymorskich. Intensywną ekspansję tego gatunku obserwowana jest od ostatnich kilkunastu lat. Pomimo stosunkowo krótkiego okresu, jaki minął od pojawienia się tej ryby w Bałtyku, jest ona wymieniana jako jeden z gatunków, które wpłynęły w znaczący sposób na strukturę zasiedlonego ekosystemu. Największym potencjalnym zagrożeniem powodowanym przez babkę bycza jest zmiana struktury sieci troficznej. Ponadto, gatunek ten powoduje poważne spadki liczebności populacji gatunków rodzimych którymi się odżywia (małże, głównie omułek jadalny Mytilus edulis), a także konkuruje o siedlisko, głównie z innymi gatunkami przydennymi, przede wszystkim stornią Platichthys flesus.

Mapa występowania gatunku w środowisku przyrodniczym w Polsce w Geoserwisie GDOŚ