Generalna Dyrekcja
Ochrony Środowiska

Sciurus niger fot. Izabela Wierzbowska

 

Nazwa polska: Wiewiórka czarna

Nazwa łacińska: Sciurus niger Linnaeus, 1758

Nazwa angielska: Fox squirrel

 

Kategoria stopnia inwazyjności: średnio inwazyjny gatunek obcy

Kategoria stopnia rozprzestrzenienia w Polsce: gatunek występuje w uprawach i hodowlach

 

Informacje o gatunku

Gatunek nie występuje w środowisku przyrodniczym Polski. Wiewiórki czarne prawdopodobnie były i nadal (nielegalnie) są rzadko hodowane w Polsce. Obecnie ich hodowla podlega istotnym ograniczeniom, można się spodziewać stopniowego wyeliminowania tego gatunku z hodowli w Polsce. Nie można jednak wykluczyć nielegalnego handlu/wymiany osobnikami gatunku.

Wiewiórka czarna występuje naturalnie we wschodniej części Stanów Zjednoczonych, w południowej Kanadzie oraz na niewielkim obszarze w północnym Meksyku. Obecnie nie są znane dziko żyjące populacje tego gatunku zarówno z terenu Polski, jak i Europy (z Holandii pochodzą pojedyncze obserwacje osobników tego gatunku z lat 2011-2013, prawdopodobnie były to osobniki pochodzące z hodowli). Mimo obowiązujących zakazów, nie można wykluczyć nielegalnego handlu wiewiórkami czarnymi. Oznacza to ryzyko celowego wsiedlenia wiewiórek (np. kłopotliwych osobników) bądź ucieczek z hodowli. Gatunek jest bardzo plastyczny, dobrze adaptuje się w środowisku naturalnym (lasy, pasy zadrzewień, niewielkie grupy drzew) oraz przekształconym przez człowieka. Stanowi zagrożenie dla rodzimych gatunków wiewiórek (w tym potencjalnie wiewiórki pospolitej występującej w Polsce) przede wszystkim poprzez konkurencję międzygatunkową i przenoszenie patogenów. Gatunek ten może mieć też negatywny wpływ na zbiorowiska leśne, głównie poprzez uszkadzanie kory drzew.