Główny Inspektorat
Sanitarny

Co to jest gorączka Zachodniego Nilu?

• Gorączka Zachodniego Nilu (ang. WNF-West Nile fever) jest odzwierzęcą chorobą wirusową. Rezerwuarem zarazka są ptaki osiadłe i migrujące. Człowiek i inne ssaki zakażają się poprzez ukąszenie komarów. W wyjątkowych sytuacjach źródłem zakażenia dla człowieka mogą być krew lub tkanki pochodzące od zakażonego człowieka,
• szacuje się, że około 80 % zakażeń WNF przebiega bezobjawowo. Zwykle w przebiegu zakażenia występują gorączka, uczucie zmęczenia, bóle głowy, osłabienie mięśniowe, kłopoty z koncentracją, wysypka grudkowa. W ciężkiej postaci zakażenia dochodzi do zapalenia mózgu lub opon mózgowo-rdzeniowych, u chorego występuje gorączka oraz objawy ze strony układu nerwowego np. zaburzenia świadomości, drgawki,
• Stwierdzono, że czynnikami ryzyka wystąpienia ciężkiej postaci choroby jest starszy wiek, płeć męska oraz stan immunosupresji. Następstwa choroby mogą utrzymywać się nawet do kilku lat od zakażenia.

Jaka jest obecnie sytuacja?

Obszarami stałego (endemicznego) występowania WNF są Afryka, Ameryka Północna, Australia oraz Europa Południowa, ale w ostatnich latach wirus rozszerza swój zasięg o inne kraje z klimatu umiarkowanego.

Od kilku lat w Europie odnotowuje się zachorowania u ludzi oraz u zwierząt (koni). W Europie przypadki stwierdza się w krajach Europy Wschodniej i Południowej, w okresie od czerwca do listopada (np. Włochy, Grecja, Chorwacja, Francja, Hiszpania, Portugalia, Bułgaria, Rumunia, Węgry, Serbia, Izrael, Turcja).

Zalecenia dla podróżujących

W trakcie podróży

Ponieważ nie istnieje szczepionka przeciwko gorączce Zachodniego Nilu osoby wyjeżdżające w rejony występowania wirusa WNF powinny stosować się do rekomendacji, które obowiązują również w przypadku innych chorób tropikalnych przenoszonych przez komary.

Rekomendowane jest:

• stosowanie repelentów (zawierających takie substancje jak: DEET, ikarydyna/pikarydyna, IR35/35) w ciągu dnia jak i w nocy, podczas przebywania na zewnątrz jak i wewnątrz pomieszczeń,
• noszenie odpowiedniego ubioru chroniącego przed pokąsaniem przez komary (ubrania jasne, najlepiej zakrywające ciało – z długimi nogawkami i rękawami, zakrywające stopy, nakrycie głowy),
• używanie moskitier,
• pozostawanie w pomieszczeniach w okresie pór dnia, w których aktywność komarów jest największa (najlepiej klimatyzowanych).

Po powrocie

W przypadku wystąpienia niepokojących objawów chorobowych po powrocie należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, informując o przebytej podróży.

Informacje dotyczące bezpieczeństwa w czasie podróży znajdują się na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych "Odyseusz" oraz "Informacji dla podróżujących",  a także w aplikacji MSZ na smartfony "Polak za granicą".

Informacja opracowana na podstawie materiałów ECDC oraz WHO.