Główny Inspektorat
Sanitarny

Zgodnie z art. 33n ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1792, z późn. zm.) osoba wykonująca badania diagnostyczne, zabiegi
lub leczenie, z zastosowaniem promieniowania jonizującego, a także osoba nadzorująca
ich wykonywanie, wykonuje obowiązek stałego podnoszenia swoich kwalifikacji z zakresu ochrony radiologicznej pacjenta m.in. przez ukończenie szkolenia w dziedzinie ochrony radiologicznej pacjenta, kończącego się wewnętrznym egzaminem i uzyskaniem certyfikatu potwierdzającego ukończenie tego szkolenia oraz zdanie egzaminu. Jak natomiast wskazano w art. 33n ust. 8 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe szkolenie
w dziedzinie ochrony radiologicznej pacjenta może prowadzić podmiot, który dysponuje
m.in. egzaminatorami posiadającymi wyższe wykształcenie, wiedzę i doświadczenie zawodowe, zgodne z zakresem prowadzonych szkoleń, w szczególności w dziedzinie ochrony radiologicznej pacjenta, jak również stosuje jednolity system organizacji szkolenia
i egzaminu.

Podstawę prawną przeprowadzania szkoleń na odległość stanowią przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 marca 2020 r. w sprawie szkoleń w dziedzinie ochrony radiologicznej pacjenta[1]. Przepis zawarty w § 2 rozporządzenia przewiduje dwie formy prowadzenia szkoleń w dziedzinie ochrony radiologicznej: szkolenia stacjonarne i szkolenia na odległość. Definiując szkolenie na odległość prawodawca wyraźnie wskazuje, że jednym z elementów przekazywania wiedzy z wykorzystaniem infrastruktury informatycznej i oprogramowania ma być umożliwienie  sprawdzania wiedzy po zakończeniu każdego bloku tematycznego szkolenia. Można tu wskazać, że w przypadku szkolenia stacjonarnego osoba prowadząca takie szkolenie może bezpośrednio kontrolować, czy treści przekazane na szkoleniu zostały właściwie zrozumiane przez jego uczestników. Natomiast prawodawca wyraźnie wskazał, że w ramach szkolenia na odległość konieczne jest sprawdzenie wiedzy uczestników szkolenia po zakończeniu każdego bloku tematycznego w celu weryfikacji, czy nie jest konieczne dodatkowe wyjaśnienie zagadnień przed przejściem do dalszych etapów szkolenia. Dlatego błędem byłoby uznanie, że przepis zawarty w § 2 pkt. 2 lit. d rozporządzenia daje możliwość przeprowadzenia egzaminu wewnętrznego w trybie na odległość. Ustawodawca nie przewiduje różnych form dla egzaminów wewnętrznych w ramach szkoleń stacjonarnych oraz szkoleń na odległość, dlatego można uznać, że powinna być zachowana dotychczasowa forma przeprowadzenia takiego egzaminu. Dopuszczenie do  przeprowadzania również egzaminów w trybie na odległość wymagałoby wydania przepisów doprecyzowujących sposób przeprowadzenia takich egzaminów, jednak w obowiązującym stanie prawnym nie ma podstaw do przygotowania przepisów wykonawczych do ustawy – Prawo atomowe w tym zakresie, ponieważ ustawodawca nie upoważnił ministra właściwego do spraw zdrowia do określenia w drodze rozporządzenia różnych form przeprowadzania egzaminów wewnętrznych.

Należy wskazać, że o ile ustawa z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe nie precyzuje formy przeprowadzenia wewnętrznego egzaminu z zakresu ochrony radiologicznej pacjenta, istotnym jest, aby wiedza i umiejętności osób odbywających takie szkolenie zostały skutecznie zweryfikowane przez egzaminatorów, którymi dysponuje podmiot prowadzący szkolenie. Powyższe może natomiast zapewnić bezpośredni kontakt egzaminatora z osobą przystępującą do egzaminu z zakresu ochrony radiologicznej pacjenta.

[1] Dz. U. z 2020 r., poz. 390