ŻÓŁTA GORĄCZKA

Żółta gorączka jest chorobą wirusową o ostrym przebiegu, występującą w 34 krajach Afryki Subsaharyjskiej oraz 13 państwach ameryki Środkowej i Południowej (od Panamy po północne części Argentyny). Choroba ta nie występuje w Azji.

Do zakażenia człowieka dochodzi na skutek ukąszenia komarów należących do wybranych gatunków, będących wektorami wirusa żółtej gorączki. Wyróżnia się 2 główne postacie żółtej gorączki: miejską, w której rezerwuarem wirusa jest człowiek, a wektorem komar Aedes aegypti oraz postać leśną (klasyczną), w której rezerwuarem wirusa żółtej gorączki są małpy, a wektorami komary z rodzaju Haemagogus, Sabethes oraz inne gatunki Aedes. Komary będące wektorami wirusa żółtej gorączki wykazują aktywność w ciągu dnia i występują zarówno na terenach wiejskich, w lasach tropikalnych, jak i w miastach.

Żółta gorączka przebiega w dwóch fazach. Po okresie inkubacji trwającym od 3 do 6 dni pojawiają się objawy takie jak gorączka, dreszcze, silne bóle głowy, pleców i uogólnione bóle mięśniowe, nudności, uczucie zmęczenia, osłabienia. Okres ten trwa 3-4 dni i zwykle po tym czasie objawy ustępują. Po przerwie ok. 2 dni pojawiają się kolejne objawy związane z fazą toksyczną choroby. Powraca gorączka i początkowo objawy podobne do tych z pierwszej fazy, ale bardziej nasilone. Ponadto może dochodzić do wystąpienia krwotoków, żółtaczki, ciężkie przypadki przebiegają także ze wstrząsem czy objawami ze strony układu nerwowego takimi jak: drgawki, śpiączka, splątanie. Do 50% przypadków przebiegających ciężko jest śmiertelnych.

Jedynym pewnym sposobem zabezpieczenia się przed zachorowaniem na żółta gorączkę jest poddanie się szczepieniu przeciwko tej chorobie. Szczepienie to jest rekomendowane osobom powyżej 9 miesiąca życia, udającym się w podróż w rejony endemiczne dla żółtej gorączki. Pojedyncza dawka wystarcza do zapewnienia trwałej odporności i ochrony przed żółtą gorączką na całe życie. Nie jest konieczna dawka przypominająca.

Na podstawie wydanych przez WHO Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych, szczepienie przeciwko żółtej gorączce jest obowiązkowym szczepieniem ochronnym, które jest wymagane przy wjeździe do części krajów w tropiku, przede wszystkim w Afryce i Ameryce Południowej.

Aktualna lista WHO państw, w których występuje ryzyko zachorowania na żółtą gorączkę oraz państw wymagających okazania dokumentu potwierdzającego posiadanie szczepienia przeciwko żółtej gorączce

Rozprzestrzenienie żółtej gorączki i rekomendacje szczepień wg CDC w USA

Zalecenia WHO dotyczące rekomendacji wykonywania szczepień przeciwko żółtej gorączce u osób podróżujących

Wykonanie szczepienia jest dokumentowane w Międzynarodowej Książeczce Szczepień, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 27 września 2023 r. w sprawie wykazu zalecanych szczepień ochronnych oraz Międzynarodowej Książeczki Szczepień (Dz. U. z 2023 poz. 2056).

Komary będące wektorami wirusa żółtej gorączki oraz niektórych innych wirusowych chorób tropikalnych wykazują aktywność w ciągu dnia, w szczególności o poranku oraz późnym popołudniem i występują zarówno na terenach wiejskich, leśnych oraz w miastach.

W związku z tym, równolegle z posiadanym aktualnym szczepieniem przeciwko żółtej gorączce, rekomendowane jest:

stosowanie repelentów chemicznych w ciągu dnia jak i w nocy, podczas przebywania na zewnątrz jak i wewnątrz pomieszczeń,
noszenie odpowiedniego ubioru chroniącego przed pokąsaniem przez komary,
używanie moskitier,
pozostawanie w pomieszczeniach w okresie pór dnia, w których aktywność komarów jest największa.