Komenda Miejska
Państwowej Straży Pożarnej
w Dąbrowie Górniczej

W 1947 roku Ochotnicza Straż Pożarna została przekształcona w Pogotowie Zawodowe Straży Pożarnej w sile 18 osób. Było wyposażone w samochód GM-8 Bedford.

Rok 1950 to data powstania Miejskiej Komendy Straży Pożarnej, działającej w strukturach Prezydium Miejskiej Rady Narodowej do 1975 roku.

Komenda Rejonowa Straży Pożarnej została utworzona wraz z reformą administracyjną kraju. Teren działania komendy poszerzył się o dotychczas odrębne jednostki administracyjne: Ząbkowice, Strzemieszyce i Sławków, które zostały włączone w skład Dąbrowy Górniczej.

Jako operacyjne wzmocnienie działań Zawodowej Straży Pożarnej przejęto z dawnego Powiatu Będzińskiego jednostki Ochotniczych Straży Pożarnej w Błędowie , Kuźniczce Nowej, Łazach Błędowskich, Łośniu, Okradzionowie, Tucznawie i Strzemieszycach. Jednostka Zawodowej Straży Pożarnej zaliczała się do II kategorii, tworzyło ją wówczas 65 strażaków, dysponujących 3 samochodami gaśniczymi.

W latach 1979-1982 w Dąbrowie Górniczej istniał okręg, któremu pod względem operacyjnym podlegały Zawodowe i Ochotnicze Straże Pożarne z terenów: Dąbrowy Górniczej, Będzina, Sosnowca, Olkusza, Zawiercia, Jaworzna i Chrzanowa.

1 lipca 1992 roku została utworzona Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej II kategorii wraz z podległą Jednostką Ratowniczo – Gaśniczą kategorii B. Ich obszar działania to dwa miasta: Dąbrowa Górnicza i Sławków (o łącznej powierzchni 224 km2, liczbie mieszkańców 145 tys. I gęstości zaludnienia 647 osób/km2)

Siedziby Straży Pożarnej w Dąbrowie Górniczej mieściły się wcześniej przy ul. 3-go Maja oraz przy ul. Laski.