Polski przewodnik toponimiczny
Podczas czwartej i piątej Konferencji ONZ w sprawie Standaryzacji Nazw Geograficznych, które odbyły się w 1982 roku w Genewie i w 1987 roku w Montrealu, przyjęto rezolucje zalecające publikowanie przez poszczególne kraje członkowskie przewodników toponimicznych. Przewodniki te powinny zawierać informacje umożliwiające kartografom oraz innym użytkownikom zagranicznym zrozumienie zasad stosowania nazewnictwa geograficznego w danych państwach.
W 1993 roku ukazał się polski przewodnik toponimiczny (The Polish Toponymic Guidelines). W 1999 roku ukazało się drugie zaktualizowane i rozszerzone wydanie przewodnika, zatytułowane Toponymic Guidelines of Poland for Map Editors and Other Users, zawierające m.in. opis nowego podziału administracyjnego kraju. Trzecie zaktualizowane wydanie przewodnika ukazało się w 2002 roku w wersji angielskojęzycznej, jak dwa wcześniejsze wydania, oraz rosyjskojęzycznej (Польское топонимическое руководство для издателей карт и других потребителей).
Obecne czwarte wydanie przewodnika zostało gruntownie zmienione i rozbudowane. W ciągu ośmiu lat od publikacji poprzedniego wydania zaszły w naszym kraju istotne zmiany z zakresie nazewnictwa geograficznego. W 2003 roku została przyjęta ustawa o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych regulująca zasady ustalania, zmieniania i znoszenia urzędowych nazw geograficznych, natomiast w 2005 roku przyjęto ustawę o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym umożliwiającą wprowadzanie dodatkowych nazw geograficznych w językach mniejszości narodowych i etnicznych oraz w języku regionalnym. Zmiany uwzględnione w bieżącym wydaniu przewodnika, poza aktualizacją na podstawie najnowszych dostępnych materiałów, dotyczą uszczegółowienia informacji o języku polskim, zasadach i podstawach prawnych standaryzacji nazewnictwa geograficznego, rozbudowy słowniczków terminów i wykazów skrótów. Dodano także kilkanaście map do tekstu przewodnika, a także obszerną część poświęconą mniejszościom narodowym, etnicznym i społecznościom posługującym się językiem regionalnym oraz używanych przez nich językom. Załączniki zostały rozbudowane o słowniczek dawnych terminów topograficznych oraz o pełną listę urzędowo ustalonych nazw w językach mniejszości. Zmianą w porównaniu z poprzednimi edycjami jest wydanie przewodnika również w języku polskim, co ma rozszerzyć krąg odbiorców o autorów i redaktorów krajowych.
W związku ze zmianami w podziale administracyjnym Polski od momentu wydania przewodnika, poniżej zostały zamieszczone pliki z aktualnym podziałem: