Zgodnie z art. 37f ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym miejscowy plan rewitalizacji jest szczególną formą planu miejscowego.  Plan jest sporządzany fakultatywnie dla obszaru rewitalizacji (lub jego części) wyznaczonego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji. W stosunku do tradycyjnego planu miejscowego, miejscowy plan rewitalizacji może określać bardziej szczegółowo:

1. zasady kompozycji przestrzennej nowej zabudowy i harmonizowania planowanej zabudowy z zabudową istniejącą;
2. ustalenia dotyczące charakterystycznych cech elewacji budynków;
3. szczegółowe ustalenia dotyczące zagospodarowania i wyposażenia terenów przestrzeni publicznych, w tym urządzania i sytuowania zieleni, koncepcji organizacji ruchu na drogach publicznych oraz przekrojów ulic;
4. zakazy i ograniczenia dotyczące działalności handlowej lub usługowej;
5. maksymalną powierzchnię sprzedaży obiektów handlowych, w tym obszary rozmieszczenia obiektów handlowych o wskazanej w planie maksymalnej powierzchni sprzedaży i ich dopuszczalną liczbę;
6. zakres niezbędnej do wybudowania infrastruktury technicznej, społecznej lub lokali warunkującej realizację inwestycji na konkretnych terenach.

Sposób formułowania ww. ustaleń miejscowego planu rewitalizacji oraz sporządzania wizualizacji ustaleń na potrzeby postępowania w sprawie uchwalenia albo zmiany planu, w tym wyłożenia projektu do publicznego wglądu, reguluje rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z 1 lipca 2016 r. w sprawie zakresu projektu miejscowego planu rewitalizacji w części tekstowej oraz zakresu i formy wizualizacji ustaleń miejscowego planu rewitalizacji.