Polska w Nowej Zelandii

Kwiaty na grobie byłego Konsula RP w imieniu nowozelandzkiej Polonii złożyła Sekretarz Stowarzyszenia Polaków w Nowej Zelandii Barbara Hanson. W imieniu Dzieci z Pahiatua kwiaty złożył Tadeusz Wypych reprezentujący Komitet wspierający Polskie Dzieci z Pahiatua (Pahiatua Polish Children's Facilitating Committee). W uroczystości wziął udział także Prezes Stowarzyszenia Polskich Kombatantów oraz kilka osób z grupy Dzieci z Pahiatua. 

W 1942 roku wraz z armią generała Władysława Andersa wyszło z ZSRR kilkanaście tysięcy dzieci – sierot i półsierot po zesłańcach polskich, dla których zorganizowano opiekę w obozach w Persji, Indiach, na Bliskim Wschodzie, Afryce, Meksyku. W 1944 roku, dzięki zabiegom dyplomatycznym ówczesnego Konsula Generalnego RP Kazimierza Wodzickiego i jego małżonki Marii oraz wielkiej przychylności ówczesnego premiera Nowej Zelandii Petera Frasera, władze tego kraju podjęły decyzję o przyjęciu i zaopiekowaniu się 733 dziećmi z Isfahanu i ponad 100 osobami personelu pomocniczego, m.in. nauczycielami, lekarzami. Od nazwy miasteczka, w którym utworzono specjalny obóz, nazwano je „dziećmi z Pahiatua”. W 2011 roku, decyzją Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego, konsul Wodzicki i jego małżonka Maria zostali odznaczeni pośmiertnie Krzyżami Komandorskimi Orderu Odrodzenia Polski.

W tym roku po raz pierwszy Ambasador RP złożył kwiaty na grobie Czesława Tomaszyka, harcerza Szarych Szeregów. Grób p. Tomaszyka, na wniosek Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa Instytutu Pamięci Narodowej, w 2020 r. został wpisany do ewidencji grobów weteranów walk o wolność i niepodległość Polski (nr ewidencyjny 1255).  W uroczystości złożenia kwiatów wziął udział wnuk p. Tomaszyka, Ethan Tomaszyk. 

Czesław Tomaszyk w okresie okupacji hitlerowskiej został organizatorem konspiracyjnego życia harcerskiego na terenie zachodniej części Puszczy Noteckiej. Grupa harcerska, którą kierował skupiała mło­dzież zamieszkałą w okolicznych wioskach na tzw. Zawarciu oraz w miejscowościach na  terenie przygranicznym, należącym do Reichu. Pracując w charakterze pracownika leśnego, kierował równocześnie utworzoną przez siebie grupą, będącą w strukturach Armii Krajowej. Prowadząc prasę oświatowo-pomocową stworzył siatkę wy­wiadowczą. Aresztowany 8 sierpnia 1944 r. przez gestapo, został poddany brutalnemu śledztwu. Uznany winnym przynależności do Szarych Szeregów, jako więzień polityczny, bez wyroku sądowego został uwięziony kolejno w obozach koncentracyjnych Żabikowo, Gross Ro­sen i Dora. W ostatnich tygodniach wojny uczestniczył w marszu śmierci. Wolność odzyskał 12 kwietnia 1945 r. pod Magdeburgiem, skrajnie wyniszczony fizycznie i chory. Źródło oraz więcej informacji: http://akwielkopolska.pl/biograms/index/biograms/1,162,0,0,Biogramy,Strona1,1.html