Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im. R. Turczynowicza w Warszawie

Przyjechaliście  z różnych  zakątków Polski, a nawet i świata. Jedni pewnie z radością, inni z lękiem, że liczyć się będzie tylko to, co komu się udało, że nie ma już tamtych Was - oszołomionych młodością, muzyką, tańcem, marzeniami i świadomością, że byliście jedyni, najlepsi i niepowtarzalni. Przyjechaliście po latach i dzisiaj nie jest ważne kto, gdzie jest i co robi, bo….. nic się nie zmieniło. Dzisiaj znowu będziecie rozmawiać o życiu, o miłościach, o marzeniach, będziecie wspominać i wzruszać się i to będzie piękne i to się tylko liczy.

Dzisiaj czas na Moliera trochę jakby zwolnił, a może i się zatrzymał. Jestem przekonana, że będzie niezwykle inspirująco i wyjątkowo. Zresztą widać to od rana: gwar, uśmiechy, życzliwość, wspomnienia, proste gesty, proste słowa i ta potrzeba „nagadania się”, łapania tych chwil „bycia razem” w jednej szkole, w jednej klasie, w jednej ławce, przy jednym drążku….tak jak kiedyś.

Wspólna pasja jest jak spoiwo, które łączy serca i buduje niezatarte więzi przyjaźni. W naszej szkole relacje oraz przyjaźń (czego Wy jesteście przykładem) odgrywają kluczową rolę – jestem wzruszona, że obecni uczniowie i nauczyciele mogą być świadkami tych relacji-przyjaźni, które budujecie przez lata. Każdy z Was jest kartą historii tej szkoły. I powtarzam, tak jak powiedział kiedyś Tadeusz Kotarbiński – PRZESZŁOŚĆ ZACHOWANA W PAMIĘCI, STAJE SIĘ CZĘŚCIĄ TERAŹNIEJSZOŚCI.

Bądźcie inspiracją dla młodych pokoleń jak najdłużej.

{fragment przemówienia Pani Dyrektor, Faustyny Gałązki}

Zdjęcia wykonała Pani Julia Katarzyna Mikrut