Główny Inspektorat
Sanitarny

13 stycznia 2025 r. w Tanzanii odnotowano podejrzenie gorączki krwotocznej Marburg (9 przypadków, w tym 8 śmiertelnych). Zachorowania wystąpiły na terenie regionu Kagera, w dwóch dystryktach Biharamulo oraz Muleba (obszary graniczące z Rwandą, Ugandą, Burundi oraz Demokratyczną Republiką Konga (mapa). Trwa diagnostyka laboratoryjna próbek pobranych od 2 chorych osób, ustanowiono nadzór nad osobami z kontaktu z chorymi, w tym personelem medycznym.

Obecnie ryzyko zawleczenia wirusa do Europy oceniane jest jako niskie, podobnie WHO ocenia ryzyko na poziomie globalnym jako niskie. Ryzyko wysokie w zakresie narażenia na zakażenie dotyczy Tanzanii oraz regionu Kagera.

Czym jest gorączka Marburg?

Wirus Marburg został opisany po raz pierwszy w 1967 roku. Rezerwuarem wirusa są gatunki dzikich zwierząt żyjących w Afryce (np. nietoperze, małpy, gryzonie).

Choroba nie przenosi się pomiędzy ludźmi drogą kropelkową. Wirusem można zakazić się poprzez bezpośredni kontakt z krwią lub innymi płynami ustrojowymi osoby chorej oraz przez kontakt z powierzchniami i przedmiotami zanieczyszczonymi materiałem biologicznym pochodzącym od osoby chorej (np. ubrania, pościel).

Osoby bezobjawowe nie są źródłem zakażenia.

Okres wylęgania choroby wynosi od 2 do 21 dni, średnio 5-10. Początek jest zazwyczaj nagły, z niespecyficznymi objawami grypopodobnymi, takimi jak wysoka gorączka, silny ból głowy, dreszcze i złe samopoczucie. Szybkie pogorszenie następuje w ciągu 2–5 dni u ponad połowy zakażonych, charakteryzując się objawami żołądkowo-jelitowymi, takimi jak dyskomfort w jamie brzusznej, silne nudności, wymioty i biegunka. W ciężkich przypadkach może rozwinąć się wysypka oraz krwawienia z różnych narządów.

Nie istnieje leczenie przyczynowe tej choroby ani nie jest dostępna szczepionka.

Zalecania dla osób podróżujących do krajów objętych epidemią gorączki Marburg:

• unikaj kontaktu z osobami wykazującymi objawy (takie jak gorączka, wymioty, biegunka lub krwawienie) lub kontaktu z materiałami i powierzchniami zanieczyszczonymi płynami ustrojowymi osób zakażonych
• unikaj kontaktu ze zwłokami osób zakażonych i procesem pochówku
• unikaj odwiedzania placówek służby zdrowia na obszarach dotkniętych epidemią, w przypadku gdy twoja wizyta nie dotyczy pilnych kwestii
• unikaj siedlisk, w których mogą przebywać nietoperze, takich jak jaskinie lub kopalnie, a także wszelkich form bliskiego kontaktu z dzikimi zwierzętami, zarówno żywymi, jak i martwymi
• unikaj dotykania (obróbki) i spożywania jakiegokolwiek rodzaju surowego mięsa pochodzącego z dzikich zwierząt
• zachowaj ostrożność, stosuj się do ściśle do poleceń miejscowych służb
• w razie zachorowania w trakcie pobytu należy natychmiast poprosić o pomoc lekarską
• w razie wystąpienia niepokojących objawów po powrocie z podróży zgłoś się do lekarza i poinformuj o przebytej podróży.
• osoby podróżujące w tereny epidemii, u których występują objawy gorączki krwotocznej powinny być niezwłocznie izolowane do czasu wykluczenia zakażenia