Zarządzanie środowiskiem na terenach zamkniętych
Zgodnie z regulacją art. 378 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska
(zwanej dalej „Poś”) regionalny dyrektor ochrony środowiska jest właściwy w sprawach przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zamkniętych ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej.
Kompetencje regionalnego dyrektora ochrony środowiska w zakresie gospodarki odpadami na terenach zamkniętych regulowane są przepisami ww. ustawy Poś oraz ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach – zwanej dalej „ustawą o odpadach”) i należą do nich:
1. pozwolenie na wytwarzanie odpadów (art. 188 Poś);
2. zezwolenie na zbieranie odpadów w tym zbierania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych (art. 42 ust 1 ustawy o odpadach);
3. zezwolenie na przetwarzanie odpadów (art. 42 ust 2 ustawy o odpadach);
4. zezwolenie na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami (art. 31 ustawy o odpadach);
5. zatwierdzenie instrukcji prowadzenia składowiska odpadów (art. 129 ust. 1 ustawy o odpadach);
6. zgoda na zamknięcie składowiska odpadów ( art. 244 ust. 3 ustawy o odpadach);
7. decyzje nakładające na sprawcę wypadku obowiązków dotyczących gospodarowania odpadami z wypadków (art. 101 ust. 3 pkt 1 ustawy o odpadach);
8. decyzje nakazujące usunięcie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania - dotyczy również nieruchomości, którymi gmina włada jako władający powierzchnią ziemi, a niebędących w posiadaniu innego podmiotu (art. 26 ust. 3 ustawy o odpadach).
Regionalny dyrektor ochrony środowiska na terenach zamkniętych ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej prowadzi również postępowania z zakresu:
1. zgłoszenia instalacji, z której emisja nie wymaga pozwolenia, mogących negatywnie oddziaływać na środowisko; (art. 152 Poś);
2. pozwoleń na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza (art. 183, 221 Poś);
3. pozwoleń zintegrowanych (art. 201 Poś);
4. decyzji nakładających obowiązek ograniczenia oddziaływania na środowisko i jego zagrożenia oraz przywrócenia środowiska do stanu właściwego (art. 362 Poś);
5. decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu (art. 115a Poś);
6. decyzji nakładających dodatkowe wymagania w zakresie ochrony środowiska dotyczących eksploatacji instalacji, z której emisja nie wymaga pozwolenia, o ile jest to uzasadnione koniecznością ochrony środowiska, w tym obowiązek prowadzenia i przedkładania mu wyników pomiarów wielkości emisji (art. 149, 150, 154 Poś);
7. decyzji zobowiązujących prowadzący instalację podmiot korzystający ze środowiska do sporządzenia i przedłożenia przeglądu ekologicznego (art. 237 Poś).