Wygląd:

Babka drożdżowa z rodzynkami i lukrem.

Kształt:

Charakterystyczny dla formy – kształt cylindryczny z dziurką w środku i pofałdowanymi bokami.

Rozmiar:

Waga ok. 1 kg.

Barwa:

Zewnętrzna biała wpadająca w lekką szarość (od polewy lukrowej) oraz złocisto-brązowe ciasto, na przekroju jasnożółta z ciemnymi rodzynkami.

Konsystencja:

Kruche i lekko sprężyste.

Smak:

Słodkie ciasto drożdżowe, wyczuwalne rodzynki oraz polewa lukrowa.

Tradycja:

W kulturze polskich obrzędów świątecznych babka (baba) drożdżowa była symbolem świąt wielkanocnych. Był to tradycyjny świąteczny wypiek z ciasta drożdżowego, mający kształt formy, w której została upieczona. Już pod koniec XVII w. pieczono w Polsce baby wielkanocne ze słodkiego ciasta, z rodzynkami lub migdałami. Król Stanisław Leszczyński, który bardzo lubił ciasta drożdżowe, nadał mu nazwę „baba” wywodzącą się od bohatera „Baśni tysiąca i jednej nocy – Ali Baby”. Pieczenie bab w okresie przedświątecznym było dla każdej gospodyni nie lada wydarzeniem. Panie domu zamykały się w kuchni na klucz i zabierały się za pieczenie bab. Mężczyznom w tym czasie wstęp do kuchni był zabroniony. Przy wypieku bab bardzo ważna była nie tylko technika wypieku, ale przede wszystkim składniki. Gospodyni, która zajmowała się wypiekaniem ciast i placków sama zaopatrywała swoją kuchnię w niezbędne produkty. Wiedziała, w którym młynie jest najlepsza mąka, gdzie kupić dobre drożdże i rodzynki. Mleko i masło najczęściej pochodziło z własnego gospodarstwa. Obecnie składniki do wypieku babek drożdżowych pochodzą rzadziej z własnych gospodarstw, ale zasady ich wypieku pozostały bez zmian i są przekazywane z pokolenia na pokolenie przez gospodynie znad Mrogi.