Wygląd:

Placek z farszem z ziemniaków i sera z dodatkiem ziół.

Kształt:

Okrągły lub kwadratowy.

Rozmiar:

Średnica od 25 cm do 30 cm, grubość od 7 cm do 10 cm.

Barwa:

Brązowo-złota.

Konsystencja:

Pulchne ciasto, lekko wilgotny miąższ.

Smak:

Chleba z dodatkiem ziemniaków i ziół takich jak dzika mięta.

Tradycja:

Wieś Łęki Dukielskie położona na północnym skraju Beskidu Niskiego w województwie podkarpackim słynie z wypieku placka z ziemniakami z dodatkiem sera oraz ziół o nazwie bandurzak. Ten charakterystyczny tylko dla tego regionu wyrób swoją nazwę zawdzięcza dodatku do ciasta chlebowego ziemniaków, na które mieszkańcy Łęków Dukielskich mówili bandurki. Dawniej pieczony był zawsze przy okazji pieczenia chleba, zazwyczaj raz w tygodniu w piecach chlebowych opalanych drewnem bukowym. Do jego przygotowania na początku gospodynie sporządzały zaczyn najlepiej z mąki pszennej. „Farsz do bandurzaka robiło się z ziemniaków. Do uduszonych ziemniaków dodawano ser twaróg, ale bardzo chudy i suchy, taki, który można było dokładnie rozkruszyć palcami, podsmażano cebulkę, ale tłuszczu dawano niewiele, nawet jeśli czasem dodawano skwarki to było ich mało i były mocno przysmażone. Wszystko doprawiano do smaku solą i pieprzem, najlepiej ziołowym, dodawano też dużo mięty” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Łęków Dukielskich). Receptura na przygotowanie bandurzaka przetrwała do dnia dzisiejszego i według niej młodsze pokolenia mieszkańców Łęków Dukielskich wypiekają go na co dzień oraz na różne uroczystości związane z tradycją regionu.