Wygląd                          

Niezbyt gęsta ciecz z widocznymi kawałkami buraczków i liści. Bryła z tłuczonymi ziemniakami

Kształt 

Przyjmuje kształt naczynia

Wielkość

Zależna od naczynia, w którym jest podawana

Barwa 

Barwa jasno buraczkowa, jasnożółta barwa ziemniaków

Konsystencja

Płynna, lekko zawiesista z widocznymi kawałkami buraków liści, ewentualnie gotowanego na twardo jajka, stała konsystencja ziemniaków

Smak i zapach

Smak kwaśno-słodki, lekko słony z wyczuwalnym posmakiem i aromatem włoszczyzny

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Radziwiłłów Mazowiecki to wieś położona w Gminie Puszcza Mariańska. Tereny gminy należą do najpiękniejszych miejsc na Mazowszu. To kraina sosnowych lasów, morenowych wzgórz i krajobrazu wód pradolinowych. Prawie połowa gminy objęta jest ochroną prawną. Większość terenów leśnych obejmuje Bolimowski Park Krajobrazowy. Historycznie tereny te należały do dóbr Radziwiłłów zamieszkujących dwór znajdujący się w leżącym nieopodal Nieborowie. W regionie tym charakterystyczne są tradycje kuchni chłopskiej jak i ziemiańskiej. Zupy jadano w domach chłopskich, oraz podawano je na stolach szlacheckich. Warzywa, z których przyrządzano zupy uprawiane były głownie w przydomowych ogrodach.  

Burak czerwony, zwany ćwikłowym znany jest w Polsce od wieków. Korzenie buraka dzikiego spożywano już 80 lat p.n.e. Buraki w Polsce uprawiano cukrowe jak i ćwikłowe. Przyrządzano z nich przetwory, stosowano jako jarzynę do obiadu. Spożywano je w postaci botwinki lub barszczu.

Barszcz gotowano na rosole, mięsie lub wywarze warzywnym z młodych buraków. Buraki i liście gotowane były do miękkości, zaprawiane śmietaną z mąką gryczaną. Barszcz tradycyjnie podawany był na jednym talerzu z ziemniakami tłuczonymi polanymi skwarkami ze słoniny, przyprawiany szczypiorkiem, koprem, cukrem oraz sokiem z cytryny.