Wygląd:

Boczek wieprzowy bez kości ze skórą, peklowany metodą zalewową, wędzony.

Kształt:

Prostokątny płat.

Rozmiar:

Długość płatu od 10 cm do 50 cm, szerokość do 20 cm.

Barwa:

Mięso koloru od jasnoróżowego do czerwonego, tłuszcz od białego do kremowego.

Konsystencja:

Ścisła, zwarta, jędrna.

Smak:

Wyczuwalny smak i zapach wędzenia oraz przypraw takich jak pieprz, ziele angielskie, liść laurowy.

Tradycja:

W gminie Leżajsk ponad 60% obszaru stanowią użytki rolne, resztę lasy. Na tym terenie występują dobre i nieskażone gleby, dzięki czemu szybko rozwinęło się rolnictwo, w tym uprawa roślin oraz hodowla zwierząt, np. trzody chlewnej. Produkty przygotowywane z uboju tuczników, ze względu na swoją wysoką jakość, zdobyły popularność na terenie całej gminy. Jednym ze znanych produktów jest boczek wędzony ze wsi Wierzawice. Jego sposób przygotowania na tych terenach nie zmienił się od lat. Po rozbiorze półtusz oddzielane są poszczególne elementy takie jak szynka, łopatka, karkówka oraz boczek. Następnie boczek zostaje zanurzony na około 48 godzin w marynacie przygotowanej na bazie przypraw takich jak: pieprz, sól, ziele angielskie, liść laurowy. Po tym okresie boczek jest wyjmowany z marynaty i wieszany na drewnianych kijach, które umieszczane są w wędzarni. Wędzenie dymem olchowym, bukiem, jasionem i grabem trwa około 5 godzin. „Zwłaszcza olcha jest najlepsza, bo nadaje kolor i zapach mięsu” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami gminy Leżajsk). Na koniec boczek jest schładzany w specjalnym pomieszczeniu w temperaturze około 18˚C. Najczęściej tak przygotowany boczek wędzony spożywany jest jako wędlina wraz z pieczywem, a przesmażony może służyć jako dodatek do dań obiadowych. „Obecnie stosowany przepis niczym się nie różni od dawnego, ale boczek wędzony z Wierzeic jada się dziś o wiele częściej, nie jest też już raczej potrawą świąteczną ani weselną” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Gminy Leżajsk).