Wygląd:

Gęsta ciecz z kawałkami podsmażonego boczku i ugotowanych ziemniaków.

Kształt:

Rozmiar:

W zależności od naczynia, w jakim się znajduje.

Barwa:

Kolor jasny, śmietanowy, kremowy z ciemnymi kawałkami podsmażonego boczku.

Konsystencja:

Zupa zabielana śmietaną, gęsta ciecz, w dotyku mokra, lepka.

Smak:

Zupa o zapachu maślanki, o lekko kwaskowatym smaku, pachnąca przysmażonym boczkiem i cebulką.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Na południu województwa pomorskiego w regionie Borów Tucholskich brak jest dużych zakładów przemysłowych, dzięki czemu pasze, którymi żywione są zwierzęta gospodarskie, posiadają wysokie wartości odżywcze. Bezpośrednio wpływa to na mleko, które jest nie tylko zdrowe, ale i smaczne. „Mleko było i jest jednym z podstawowych (…) pokarmów na wsi (…) Dość szeroko znana jest również polewka gotowana na serwatce, maślance, lub zsiadłym mleku (…) dodaje się mleka, śmietanki, czasem jajko” (Maria Polakiewicz, „Tradycyjne pożywienie ludowe w północnej Polsce”, Muzeum Etnograficzne w Toruniu, 1980). Gospodynie w niedużych gospodarstwach, które najczęściej trzymają kilka krów, a czasami tylko jedną na własne potrzeby, przerabiają mleko na masło i maślankę. Z maślanki tej gotują borowiacką polewkę. Jest to zupa smaczna, pożywna i tania, więc kiedyś była bardzo popularna na terenach Pomorza i często jadana w domach Borowiaków. „Borowiak odżywiał się bardzo skromnie (…) do roli pierwszorzędnej dochodzi mąka tudzież mleko, zwłaszcza maślanka i śmietana (…) Szczególnie uraczyć się mogą Borowiacy polewką zwaną inaczej zaklepką. Jest to mleko (maślanka, śmietana) zaklepane mąką i gotowane z cebulą i kubabami (…) Borowiacy chętnie jedzą (…) rodzaj zupy ziemniaczanej przyprawionej cebulą, kubabami i liśćmi bobkowymi, a okraszonej śmietaną lub skwarkami” (Ks. Bernard Sychta, „Kultura materialna Borów Tucholskich”, 1947). Umiejętność przygotowania borowiackiej polewki z maślanki przetrwały dzięki przekazywaniu tradycyjnej receptury z pokolenia na pokolenie.