Wygląd:

Podłużne, elipsoidalne kluski, na przekroju widoczne mięsne nadzienie.

Kształt:

Podłużny, wrzecionowaty, na przekroju owalny.

Rozmiar:

Waga ok. 150 g, długość ok. 10 cm, szerokość ok. 4 cm.

Barwa:

Zewnętrzna jasnożółta, wpadająca w odcienie szarości. Na przekroju jasnożółta z brązowym nadzieniem.

Konsystencja:

Konsystencja zwarta i sprężysta.

Smak:

Smak i zapach ugotowanego ciasta z ziemniakami, wyczuwalny mięsny farsz oraz okrasa ze skwarek.

Tradycja:

Cepeliny z Nagawek sporządzano z ugotowanych i przeciśniętych przez praskę ziemniaków z dodatkiem mąki pszennej i ziemniaczanej, nadziewane farszem z mięsa wieprzowego. Danie to, to połączenie składników świątecznych (mięso, mąka) ze składnikami będącymi na polskiej wsi podstawą codziennego pożywienia (ziemniaki, jajka, cebula). Początkowo gotowane były z samych startych ziemniaków, z uwagi na fakt, że mąka należała do składników luksusowych. Z czasem, gdy dostępność mąki pszennej wzrosła, była ona niezbędnym składnikiem dodawanym do cepelinów. Przygotowanie „klusek” rozpoczynano od ugotowania ziemniaków oraz przeciśnięcia ich przez praskę. Na patelni podsmażano cebulę, którą mielono z uprzednio ugotowanymi skrawkami szynki i łopatki wieprzowej. Do ziemniaków dodawano mąkę pszenną i niewielką ilość mąki ziemniaczanej oraz jaja, po czym wyrabiano ciasto do momentu odpowiedniego połączenia ze sobą wszystkich składników. Kluski formowano w ręku nadając im wydłużony kształt, w środek wkładając mięsne nadzienie. Uformowane kluski wkładano bezpośrednio na wrzącą wodę i gotowano. Cepeliny podawano na ciepło, okraszone skwarkami ze słoniny.