Chleb dębnowski
05.02.2024
W dniu 25 stycznia 2024 r. na Listę Produktów Tradycyjnych zostały wpisane w kategorii: wyroby piekarnicze i cukiernicze: „Chleb dębnowski”.
Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)
Chleb o kształcie prostokąta; skórka ładnie wypieczona o barwie lekko brązowej z popękaniami, chropowata; w przekroju chleb o barwie jasno brązowej z pęcherzykami powietrza
Kształt (zewnętrzny i na przekroju)
Chleb w kształcie prostokąta, a w przekroju w kształcie kwadratu
Wielkość
Chleb o wymiarach 20 cm x 10 cm
Barwa (zewnętrzna i na przekroju)
Barwa jasnobrązowa
Konsystencja, „wrażenie w dotyku”
Po ukrojeniu kromki i jej naciśnięciu kromka wraca do swojego kształtu, miękisz jest pulchny, nie lepi się; widoczne są pęcherzyki powietrza; nie przerywa się pod wpływem smarowania
Smak i zapach
Smak lekko kwaśny od zakwasu z wyczuwalną nutą pszenicy i żyta
Zapach aromatyczny
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego
Po II wojnie światowej, w latach 40. XX wieku w powiecie myśliborskim osiedliły się rodziny pochodzące z różnych terenów przedwojennej Polski, m.in. z województwa łódzkiego, pomorskiego czy też tarnopolskiego (obecnie Ukraina). Od początku zamieszkania na tych terenach, każda z rodzin przygotowywała pożywienie według przekazywanych z pokolenia na pokolenie rodzimych receptur. Jedną z nich, zbliżoną do wszystkich osadników, był przepis na chleb na zakwasie. Chleb przygotowywany był na bazie mąki pszennej i żytniej, a proces jego przygotowywania w poszczególnych rodzinach różnił się w zależności od proporcji dodanych mąk, co związane było z upodobaniami smakowymi jej członków oraz dostępnością danej mąki.
W Dębnie od ponad 30 lat, w oparciu o recepturę przywiezioną w 1946 r. przez powojennych osadników powiatu myśliborskiego, przy wypieku chleba dębnowskiego zachowuje się te same proporcje mąki pszennej i żytniej. Do wytwarzania tego produktu wytwórcy starają się stosować jak najwięcej surowców pochodzących z własnego gospodarstwa. Tak jak dawniej zakwas przygotowywany jest w rodzinnej, glinianej makutrze, a sam wypiek chleba odbywa się w zachowanych do dnia dzisiejszego poniemieckich piecach chlebowych.