Wygląd:

Bochenki z wierzchu posypane nasionami lnu. W przekroju widoczne nasiona lnu zmieszane z ciastem, miękisz porowaty.

Kształt:

W zależności od użytej formy owalny lub prostokątny.

Rozmiar:

W zależności od użytej formy do pieczenia. Bochenki o wadze dawniej 1,5 - 2 kg, a obecnie od 0,5 - 0,8 kg.

Barwa:

Jasnobrązowa.

Konsystencja:

Bochenki sprężyste i gąbczaste.

Smak:

Lekki zapach zakwasu z aromatem lnu.

Tradycja:

Mieszkańcy Ziemi Lubuskiej to w przeważającej części ludność przesiedlona z terenów Polski południowo-wschodniej w ramach repatriacji. Dlatego też tradycja wypieku chleba z dodatkiem nasion lnu została zaadaptowana na terenach województwa lubuskiego po 1945 roku. Przesiedleni mieszkańcy w pierwszych latach przywiezione przez siebie receptury wypieku pieczywa z dodatkiem nasion lnu stosowali bardzo często, wraz z upływem lat i rozwojem piekarnictwa mechanicznego tradycja ta stopniowo zanikała. „Chleb pieczony jest na naturalnym zakwasie z użyciem mąki pszennej i żytniej, z dodatkiem nasion lnu. Nasiona nadal są moczone w zimnej wodzie i dodawane do ciasta chlebowego gdy napęcznieją. Poza solą (i wodą) nie dodaje się do ciasta innych składników – polepszaczy, spulchniaczy, konserwantów. Przed włożeniem bochenków do komory pieca, górna – zewnętrzna część bochenka jest pokrywana zimną wodą za pomocą prostokątnej „strychówki” – miotełki z witek roślinnych” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami powiatu żarskiego). Domieszka lnu wynika z zawartych w nasionach kwasów Omega 3 i 6, które pozytywnie wpływają na organizm ludzki. Ponadto nasiona również wpływają na przedłużenie trwałości pieczywa i na jego walory smakowe.