Wygląd:

Podłużne ciastka o chropowatej powierzchni.

Kształt:

Podłużne, na przekroju prostokątne. Kształt uzależniony od blaszki w maszynce.

Rozmiar:

Długość ciastek ok. 8 cm, szerokość ok. 3 cm.

Barwa:

Zewnętrzna złoto-brązowa, na przekroju słomkowa.

Konsystencja:

Stała, w dotyku kruche.

Smak:

Smak słodki, zapach upieczonego ciasta kruchego.

Tradycja:

Ciastka kręcone z maszynki tzw. smalcówki przybyły w okolice Mycielina i Długiego wraz z napływającą po wojnie ludnością z Polesia. Poleska ludność przeniosła ze sobą swoją kulturę i zwyczaje, w tym przepisy kulinarne, które pomimo przesiedlenia były nadal wykorzystywane w codziennej kuchni. Jedną z takich tradycji był wypiek kruchych ciastek tzw. „smalcówek”. Ciastka te swoją potoczną nazwę zawdzięczały mieszance tłuszczu użytego do ich wypieku, tj. masła i smalcu. To dzięki tym składnikom zachowywały charakterystyczną dla nich, bardzo kruchą strukturę. Jako formy do wyrobu ciastek, która nadawała im odpowiedni kształt używano maszynki do mięsa ze specjalną nakładką z kilkoma wzorami. W maszynce, w której po przesunięciu metalowego paska, uzyskiwano różne wzory ciastek. Do wyrobu tych ciastek potrzebne były dwie osoby. Jedna osoba kręciła korbką i wkładała do maszynki ciasto, a druga podkładała dłonie, żeby wychodzące z maszynki ciasteczka delikatnie opadły na nie z zachowaniem odpowiedniego kształtu. Po przepuszczeniu ciasta przez maszynkę, paski ciastek przekładano na blachę do pieczenia i cięto na mniejsze paseczki. Smalcówki były pieczone w każdą sobotę i niedzielę. W wolnym czasie gospodynie wraz z dziećmi spotykały się na ławeczkach przed domami częstując się wzajemnie przygotowanymi przez siebie ciastkami oraz opowiadając o tradycji ich wytwarzania.