Wygląd:

Jelita wieprzowe cienkie wypełnione kaszą gryczaną.

Kształt:

Pętka podłużne o łagodnych łukach. Na przekroju kształt koła o średnicy 3-4 cm.

Rozmiar:

Zwoje składające się z 3-4 pęt każdy o długości ok. 25-30 cm.

Barwa:

Ciemnobrązowa, na przekroju z widocznymi jasnymi punktami kaszy gryczanej, pozostała masa o zabarwieniu ciemnobrązowym.

Konsystencja:

Konsystencja stała, lekko krucha.

Smak:

Smak oraz zapach charakterystyczny dla wyrobu przygotowanego z krwi, parzonego mięsa wieprzowego oraz kaszy gryczanej. Lekko pikantna i słona, wyczuwalne przyprawy np. majeranek.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Czarna kiszka ze Starych Litewnik jest produktem znanym i wytwarzanym od wielu pokoleń według receptury praktykowanej we wsi Stare Litewniki, gm. Sarnaki, powiat Łosice. Czarna kiszka była potrawą przygotowywaną po świniobiciu, które miało miejsce przed różnymi uroczystościami. Surowcami wykorzystywanymi do jej produkcji są tłuste kawałki mięsa, skórki, płucka pozyskiwane od świń karmionych paszami wytwarzanymi w gospodarstwach na terenie wsi Stare Litewniki. Podobnie osłonki czy stosowana do produkcji kasza gryczana prażona, cebula i majeranek. Bardzo ważną sprawą przy tak delikatnym i wrażliwym produkcie jest zachowanie szczególnej staranności higienicznej na wszystkich etapach pozyskiwania surowca, samej produkcji oraz przechowywania. W Starych Litewnikach przyjęło się wytwarzanie czarnej kiszki w zwojach składających się z 3-4 pęt, zaś samo doprawianie produktu przyprawami zależy od tradycyjnych przyzwyczajeń gospodyń z danego gospodarstwa. „Kiszka czarna, jeszcze do połowy lat sześćdziesiątych XX w. była na wsi powszechnie wytwarzana na własne potrzeby w gospodarstwach rolnych. Na całym Mazowszu była pożywieniem jadanym dość często, a zwłaszcza po każdym świniobiciu związanym na przykład z odpustem, chrzcinami, weselem, a także ważnymi dorocznymi świętami” (Oświadczenie Kustosza Muzeum Regionalnego w Siedlcach).