Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                   

Wyląd przypominający dużego pieroga

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Kształt owalny

Wielkość

Długość to 10 cm, szerokość to 5 cm.

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Barwa skórki złocista

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Miękka konsystencja

Smak i zapach

Smak smażonego ciasta z dodatkiem aromatycznych przypraw

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

W Polsce czebureki to potrawa tatarska, obecnie wytwarzana m.in. przez gospodynie
z Łobaczewa Małego (gm. Terespol). Tereny gminy Terespol zamieszkiwane były od wieków/przez wieku przez Tatarów, o czym świadczy mizar tatarski (cmentarz) w miejscowości Zastawek. Jest to najstarszy cmentarz tatarski na ziemiach polskich. Jedna z pierwszych wzmianek na temat mizaru w Zastawku pochodzi z testamentu Abrahama Koryckiego. Mizar stanowi jedyny namacalny ślad po muzułmańskich mieszkańcach Lebiedziewa i okolic. Do dziś jeszcze najstarsze gospodynie pamiętają przepisy potraw tatarskich, które były przygotowywane na różne uroczystości.

Tatarskie potrawy na Lubelszczyźnie występowały od wielu lat i są nadal obecne w tutejszej tradycji północnej części regionu. Warto podkreślić, że pomimo przyjęcia języka polskiego – społeczność tatarska zachowała poczucie odrębności i swoją religię. Dzięki temu przetrwało wiele zwyczajów kulinarnych oraz autentycznych potraw o egzotycznie brzmiących nazwach, jak choćby kibiny, pieremiacze, jeczpoczmaki, pierekaczewniki, czebureki czy manty. Obecność ludności tatarskiej pozostawiło trwały ślad w historii i kulturze rejonu bialskopodlaskiego. Ludność napływowa z jednej strony przynosiła nowe potrawy, a z drugiej strony musiała je połączyć z płodami rolnymi występującymi na terenie zasiedlanych ziem. Efektem tego była obecność zarówno kuchni polskiej jak i m.in. tatarskiej wśród mieszkańców bialskiej ziemi. Te tradycje kulinarne są nadal pielęgnowane i kultywowane przez mieszkańców regionu.

Czebureki to pierogi o charakterystycznym kształcie, z niekwaszonego ciasta, nadziewane mięsem mielonym lub mięsem drobno krojonym z przyprawami, smażone w oleju lub tłuszczu zwierzęcym. Receptura na czebureki jest przekazywana z pokolenia na pokolenie najczęściej w drodze przekazów ustnych, ewentualnie domowych notatek.