Wygląd:

Wyrób o półkolistym kształcie z charakterystyczną falbanką w miejscu zlepienia.

Kształt:

Kształt zewnętrzny półkolisty, na przekroju elipsoidalny/owalny.

Rozmiar:

Długość pojedynczego pieroga ok. 10-12 cm, waga ok. 12-15 g.

Barwa:

Ciasto kremowe, na przekroju brązowy farsz.

Konsystencja:

Elastyczne, miękkie.

Smak:

Zapach gotowanego ciasta z elementami gotowanej kaszy i przyrumienionej cebuli.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Mazowsze należy do terenów, na których występuje różnorodność upraw, w tym zbóż. Jedni mieszkańcy z tych terenów uprawiali zboże na mąki pszenne, żytnie oraz kaszę jęczmienną, inni natomiast np. grykę na kaszę gryczaną. W gminnej miejscowości Czernice Borowe już przed II wojną światową działał młyn, w którym przerabiano uprawiane na tych terenach zboża na mąki. Z uwagi na dużą dostępność mąki pszennej oraz gryki, w okolicach Czernic Borowych popularne stało się wytwarzanie pierogów z dostępnych surowców. Pierogi były znane od dawna. Gospodynie, korzystając z przepisów swoich matek i babć, przygotowywały je dla swoich rodzin jako danie obiadowe lub świąteczne. Wyrób pierogów rozpoczynały od przygotowania farszu. Ugotowane, przemielone mięso, najczęściej z łopatki, mieszały z ugotowaną kaszą gryczaną, przesmażoną na tłuszczu cebulą, solą i pieprzem. Następnie przygotowywały ciasto, w skład którego wchodziła mąka pszenna, żółtka, olej, ciepła woda. Zagniecione ciasto dzieliły na porcje, rozwałkowywały na cienki placek, z którego wycinały szklanką krążki. Na każdy krążek kładły porcję farszu, zlepiały i gotowały w osolonej wodzie. Pierogi podawały polane tłuszczem lub obsmażone z obu stron. Obecnie w Czernicach Borowych działa Koło Gospodyń Wiejskich, w którym kobiety zajmują się lepieniem pierogów według tradycyjnej receptury. Przed większymi uroczystościami typu festyny lub lokalne uroczystości, 2-3 dni przed wydarzeniem, zbiera się grupa kobiet, które lepią pierogi. Na słynne czernickie pierogi, które są dumą regionu, przyjeżdżają smakosze z całego powiatu i okolic.