Wygląd:

Pieczeń z mięsa mielonego, najlepiej karkówki z ugotowanymi na twardo jajkami.

Kształt:

W zależności od wykorzystanej formy, najczęściej prostokątny.

Rozmiar:

Zależy od wykorzystanej formy.

Barwa:

Jasnobrązowa.

Konsystencja:

Jednolita, zwarta w dotyku, lekko lepka i wilgotna.

Smak:

Typowy dla pieczonego mięsa mielonego.

Tradycja:

Określenie „fałszywy zając” pochodzi z języka niemieckiego (Falscher Hase) i jest charakterystyczne dla tej części Polski, która znajdowała się pod zaborem pruskim, stąd też dla Krajny, Pomorza i części Kujaw. Nazwa potrawy według mieszkańców pochodzi „(…) z tego, że nie ma mięsa z zająca” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Wudzynka). Fałszywy zając to pieczeń przygotowana z mięsa mielonego, najlepiej karkówki z dodatkiem przypraw oraz ugotowanych na twardo jajek. Dawniej, kiedy utrudniony był dostęp do pozyskania mięsa stosowano przy przygotowaniu fałszywego zająca dużą ilość ziemniaków oraz bułek namoczonych w mleku. Obecnie wykorzystuje się niemal samo mięso z gotowanymi na twardo jajkami i przyprawami. W zależności od regionu, w którym potrawa jest przygotowywana, używa się różnych przypraw, w województwie kujawsko-pomorskim zazwyczaj jest to majeranek. Recepturę na przygotowanie fałszywego zająca można znaleźć w wielu publikacjach opisujących kuchnię Kujaw. „2 kg mięsa mielonego, 4 jaja, majeranek, sól, pieprz, słonina świeża lub wędzona. Mięso wyrobić z jajami i przyprawami, włożyć do korytka wysmarowanego tłuszczem. Na wierzchu posmarować mięso tłuszczem. Słoninę pokroić w prostokąty i poutykać pod skosem w masę mięsną. Wstawić do piekarnika i piec ok. 1,5 godz.” (G. Szelągowska, „Kuchnia z rodowodem”, Toruń 2011). Tak przygotowana pieczeń najczęściej spożywana jest podczas Świąt Wielkanocnych.