Wygląd:

Tuszka charakterystyczna dla gęsi

Kształt:

Kształt tuszki gęsiej

Rozmiar:

Gęś po uboju waży od 5,5-7 kg; długość tuszki (bez szyi) ponad 40 cm

Barwa:

Skórka tuszki jasna, mięso ładnie wybarwione – ciemnoczerwone

Konsystencja:

Mięso jędrne, sprężyste, wrażenie w dotyku – charakterystyczne dla surowego mięsa

Smak:

Swoisty zapach mięsa gęsiego

Tradycja:

Gęś biała kołudzka została wyhodowana w Instytucie Zootechniki, Zootechnicznym Zakładzie Doświadczalnym Kołuda Wielka. W Instytucie opracowano także technologię tuczu owsianego oraz uwarunkowania żywieniowo-środowiskowe do produkcji gęsi owsianej. W rejonie piotrkowskim i tomaszowskim gęś owsiana produkowana jest od ponad 30 lat, z zastosowaniem tradycyjnej, niezmienionej metody odchowu i tuczu. Tradycja chowu gęsi w gospodarstwie w Bogusławicach sięga początku lat 60. Z tego czasu zachowało się jedno zdjęcie pokazujące rodzinę wypasającą gąski. Na początku były to nieliczne stada. Z czasem, gdy powstały Tomaszowskie Zakłady Drobiarskie, stada te znacznie się powiększyły. Sprowadzano do gospodarstw pisklęta gęsi owsianej. Podobnie było u większości gospodarzy w Bogusławicach. Rolnicy przekonali się, że na gęsiach można zarabiać pieniądze. Niektórzy posiadali stada reprodukcyjne i produkowali jaja, które sprzedawali do wylęgu. Inni kupowali pisklęta i sprzedawali je po utuczeniu. Wszystkie te operacje były prowadzone w ramach umów z Tomaszowskimi Zakładami Drobiarskimi. Zawsze jakąś część utuczonych gęsi pozostawiano w gospodarstwie i ubijano na własne potrzeby. W bogusławickim gospodarstwie istniało zarówno stado reprodukcyjne, co potwierdzają zachowane dowody przelewu z 1978 roku za dostarczenie jaj wylęgowych gęsich do Tomaszowskich Zakładów Drobiarskich, jak i prowadzono tucz gęsi owsianej zgodnie ze szczegółowymi warunkami kontraktacji drobiu rzeźnego wraz z aneksami. Utuczone gęsi i wyprodukowane jaja sprzedawane były zgodnie z umową do Tomaszowskich Zakładów Drobiarskich. W latach opłacalności ekonomicznej była to dość duża hodowla. Pod koniec 1999 roku liczyła jeszcze 64 samców i 244 samic gęsi owsianej (świadectwa z 2000 roku potwierdzające pochodzenie stada reprodukcyjnego gęsi). Ostatnio ilość gęsi została ograniczona. Produktem wykorzystywanym na własne potrzeby jest tuszka gęsi owsianej. Mięso pozyskiwane jest z młodych gęsi, których hodowla trwa od 4-5 miesięcy. Podstawą żywienia są mieszanki zbożowe i zielonki, m.in. trawa. W ostatniej fazie tuczu, przez 3 tygodnie, gęsi żywione są tylko owsem. Zawsze mają nieograniczony dostęp do wody. Mięso gęsi owsianej wyróżnia się znakomitymi wartościami smakowymi i dietetycznymi. Gęsi tłuszcz zaliczany jest do kategorii „zdrowszych” tłuszczów zwierzęcych ze względu na znaczny w nim udział korzystnych kwasów nienasyconych (…) Dodatkowo zawiera witaminy i deficytowe składniki mineralne i może być traktowany jako tzw. żywność funkcjonalna (Ogólnopolski Informator Drobiarski – Zasady odchowu i tuczu gęsi owsianych). Jak mówią przekazy ludowe, wytopiony tłuszcz służy do smarowania przy dolegliwościach reumatycznych i przeziębieniach. Oprócz mięsa gęś jest dostarczycielem doskonałego pierza i puchu. Bardzo popularne było podskubywanie gęsi w celu uzyskania ich pierza i puchu. W Bogusławiach organizowano tzw. pierzawki, tj. darcie pierza wykorzystywanego później na pierzyny i poduchy. Tradycja wykorzystywania smakowitego mięsa gęsi owsianej w gospodarstwie domowym w Bogusławicach trwa nadal. Z mięsa przygotowywane są różnorodne dania, np. gęsina po bogusławicku, która jest specjalnością gospodarstwa agroturystycznego. Stanowi smakowity element oferty żywieniowej. Mięso gęsi owsianej z tego gospodarstwa w 2005 roku znalazło uznanie w konkursie „Nasze Kulinarne Dziedzictwo”, który ma na celu zidentyfikowanie, ocalenie od zapomnienia oraz promocję polskich produktów żywnościowych. Zgłoszona do konkursu gęsina po bogusławicku otrzymała II nagrodę w województwie łódzkim w kategorii produktów zwierzęcych.