Wygląd:

Kiełbasa w osłonce, lekko pomarszczona z widocznymi na przekroju kawałkami mięsa, tłuszczu oraz kminku.

Kształt:

Podłużna kiełbasa, na przekroju owalna.

Rozmiar:

Długość jednej laski kabanosa wynosi około 35 cm, grubość około 1 cm.

Barwa:

Zewnętrzna od jasno do ciemnobrązowej, na przekroju ciemnoczerwona z jasnymi oraz brązowymi punktami.

Konsystencja:

Jędrna, zbita, sucha.

Smak:

Smak pikantny, wyczuwalny kminek z intensywnym wędzonym zapachem.

Tradycja:

Wierzawice to wieś położona w województwie podkarpackim w gminie Leżajsk. Jest to teren typowo rolniczy, na którym od wielu lat rozwija się hodowla trzody chlewnej. W wielu gospodarstwach przygotowywano różnorodne wyroby i wędliny według tradycyjnych metod produkcji. Ze względu na swój niezwykły smak i zapach znane były w całej gminie oraz poza jej granicami. Jedną z wędlin często przygotowywaną były kabanosy wierzawickie, czyli cienkie podłużne, podsuszane i podwędzane kiełbaski, wytwarzane z mięsa wieprzowego w osłonkach. Na początku do rozdrobnionego odpowiednio mięsa wieprzowego dodawane są przyprawy takie jak sól, pieprz, gałka muszkatołowa oraz kminek, które wzmacniają smak i zapach kabanosów. Następnie tak przygotowanym farszem nadziewane są osłonki i formowane w odpowiedni kształt. „Do wędzenia używano i nadal używa się drewna z drzew liściastych, a najlepsze są owocowe – jabłoń, wiśnia, grusza. W wędzarni początkowo pali się suchym drewnem, aby ją rozgrzać, potem mokrym, aby uzyskać dużo dymu. Proces wędzenia trwa około 4 godzin, później kabanosy stygną, zawieszone np. na kiju w komorze lub na strychu” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami gminy Leżajsk). Cechą charakterystyczną kabanosów wierzawickich jest ich równomiernie pomarszczona powierzchnia o barwie od jasno do ciemnobrązowej. „Zawsze była to i nadal jest wędlina szlachetniejsza od zwykłej kiełbasy i dlatego zwłaszcza dawniej podawano ją na szczególne okazje, a obecnie jada się ją częściej” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami gminy Leżajsk).