Wygląd                              

Zupa ziemniaczana z widocznymi kawałkami wędzonki i kiełbasy

Kształt 

Postać płynna, przyjmuje kształt naczynia

Wielkość

Wg naczynia, w którym jest podana

Barwa 

Barwa jasna

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Zawiesisty płyn

Smak i zapach

Smak i zapach ziemniaczano-cebulowo-śmietanowy z wyrazistym zapachem i smakiem wędzonki

Tradycja

Tradycyjna kuchnia wschodniopruskiego regionu Polski, dzisiejszego obszaru Warmii i Mazur, opierała się przede wszystkim na daniach z ziemniaków. Kartofle, kartoflanka, plince, babka czy szare kluski kartoflane były podstawą pożywienia mieszkańców.

Mazurska kartoflanka wschodniopruska, to jedna z najpopularniejszych zup Warmii i Mazur. Można rozróżnić kartoflankę jasną i ciemną, w zależności od użytych dodatków. Podstawę zupy stanowią ziemniaki oraz włoszczyzna pochodzące z okolicznych upraw. Zupa sporządzana jest na wywarze przygotowywanym z wędzonego boczku oraz chudej kiełbasy, które pozyskiwane są z przydomowych  wędzarni.

W celu przygotowania potrawy, pokrojoną w plasterki cebulę podsmaża się na smalcu. W tym czasie zalany wodą wędzony boczek, gotuje się przez około 30 minut na wolnym ogniu. Następnie dodaje się ziemniaki, pokrojoną włoszczyznę, podsmażoną cebulę, 5 ziarenek ziela angielskiego, mały liść laurowy oraz kiełbasę. Po ugotowaniu mięso należy wyjąć i pokroić w kostkę, a wywar przecedzić przez sito. Pokrojone mięso dodać do zupy i raz jeszcze zagotować. Kartoflanka doprawiana jest śmietaną, musztardą, solą, pieprzem oraz cukrem.

Niegdyś głównym dodatkiem do kartoflanki była jedynie cebula, a pokrojoną na kawałki wędzonkę dodawano do potrawy podając ją tylko na specjalne okazje. Dawniej Mazurzy dodawali do zupy posiekaną kapustę kwaszoną, sporządzając tzw. „kwaśną kartoflankę”.