Wygląd:

Kaszanka w osłonkach naturalnych. Oba końce związane sznurkiem. Na przekroju wyraźnie widoczna kasza gryczana i tłuszcz.

Kształt:

Wielkość i kształt uzależniony od zastosowanego jelita prostego. Spłaszczony walec na przekroju owalny.

Rozmiar:

Batony o długości 20 do 35 cm i wadze 0,5 do 1,2 kg.

Barwa:

Zewnętrzna – jasnopopielata, na przekroju od jasnobrunatnej do ciemnobrunatnej.

Konsystencja:

Dość ścisła, powierzchnia gładka.

Smak:

Smak umiarkowanie słony z wyraźnie wyczuwalnym pieprzem czarnym i ziołowym. Smak i zapach charakterystyczny dla wędlin podrobowych.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Wieloletnia historia i ukształtowanie terenu w Dobrosławowie wpłynęło na powstanie gospodarstw rolnych małoobszarowych, w których od dawna podtrzymywana jest tradycja chowu trzody chlewnej. Dawniej na „świniobicie” mogli pozwolić sobie tylko bogatsi gospodarze, dlatego też z niszowego produktu jakim był tucznik, starano się pozyskać jak najwięcej surowca łącznie z krwią. Tradycyjne receptury i przepisy przekazywano najczęściej ustnie z pokolenia na pokolenie. Kaszanka zawsze cieszyła się ogromnym powodzeniem w lokalnej kuchni. Nie tylko jako gotowana, ale także jako pieczona i smażona. Produkowana jest zgodnie ze starymi metodami wytwarzania podtrzymywanymi przez mieszkańców Dobrosławowa i okolicznych miejscowości, z wykorzystaniem m.in. podrobów wieprzowych, krwi i kaszy gryczanej, charakterystycznej dla Lubelszczyzny. Ponadto nadziewana jest w naturalne jelita i nie zawiera konserwantów. „Kaszanka pieczona z Dobrosławowa najlepiej smakuje na zimno lub pokrojona w plastry i podana na gorąco z podsmażoną cebulą” (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Dobrosławowa).