Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                   

Przezroczysta, lekko mętna substancja o wyraźnym aromacie warzywno-rybnym

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Przybiera kształt naczynia.

Wielkość
Zależny od wielkości naczynia.

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Słomkowy kolor wywaru

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Płynna

Smak i zapach

Smak lekko słony, warzywno-rybny, zapach warzywno-rybny

 

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Kulinarne dziedzictwo Kaszub Północnych oparte jest na surowcach, które znaleźć można w lokalnych lasach, sadach, polach, na łąkach ale przede wszystkim w morzu.

Przepisy na kaszubskie potrawy przekazywane były z pokolenia na pokolenie, dzięki czemu większość specjałów smakuje dokładnie tak samo jak wiele lat temu. Kuchnia kaszubska ma wiele do zaoferowania miłośnikom zup, które gotowało się na różne okazje.

Do najpopularniejszych zup kaszubskich obok czerniny, zupy brzadowej, czy brukwiowej na gęsinie, zdecydowanie należą zupy rybne, w tym kaszubska zupa bańtkowa. Do połowy XX wieku podstawą dań spożywanych przez mieszańców rybackich osad kaszubskiego wybrzeża, zwłaszcza Półwyspu Helskiego, były najbardziej pospolite, sezonowo poławiane gatunki ryb, których nie udało się sprzedać: śledzie, szprotki oraz flądry.

Kaszubska zupa bańtkowa przyrządzana jest na bazie świeżych, młodych fląder zwanych bańtkami. Ryby te, choć ościste, były cenione ze względu na ich walory smakowe. Małe sztuki najlepiej nadawały się do sporządzenia na ich bazie zupy. W kuchni rybackiej ryby zastępowały mięso innych gatunków, stąd powstały charakterystyczne lokalne potrawy, nieznane pod ta postacią w innych rejonach. Obecnie małe flądry (bańtki), których nie można sprzedać służą do wykonywania na ich bazie zup. Danie to ubogaca się gotowanymi ziemniakami podawanymi w zależności od upodobań: wraz zupą lub osobno. Odcedzoną rybę zjada się najczęściej oddzielnie.