Wygląd:

Wędlina z szynki, łopatki i boczku wieprzowego.

Kształt:

Pętka podłużne, w przekroju okrągłe.

Rozmiar:

Długość pętka od 12 cm do 17 cm, średnica od 28 mm do 32 mm o wadze od 15 dkg do 20 dkg.

Barwa:

Zewnętrzna jasnobrązowa, w środku różowa.

Konsystencja:

Krucha i sprężysta.

Smak:

Mięso o wyraźnie wyczuwalnych przyprawach w szczególności czosnku z aromatem dymu z drewna olchowego.

Tradycja:

Suwalszczyzna to mieszanka narodów, kultur i ich tradycji kulinarnych. Przenikające się kultury dostarczyły bogactwa potraw, smaków i aromatów. Na terenach tych od lat przestrzega się tradycyjnych receptur i metod produkcji, a szczególnie tradycyjnego procesu wędzenia. „Wędliny robiono na długo przed Drugą Wojną Światową. Każdy gospodarz hodował wieprze i przyrządzał mięso na własny użytek. Zakładów mięsnych w okolicy nie było” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami wsi Ejszeryszki). Do przygotowania kiełbasy chłopskiej wybierane jest najlepsze mięso z szynki, łopatki i boczku wieprzowego. Krojone zostaje na małe kawałki o wielkości około 5 cm i peklowane na sucho w soli z pieprzem naturalnym oraz dodatkiem czosnku. Tak przygotowane leżakuje w chłodni około 2 dni. Następnie mięso zostaje zmielone z dodatkiem cukru, cebuli, po czym nadziewane są nim jelita, dzięki czemu kiełbasa uzyskuje swój kształt. Ostatnim etapem przygotowania kiełbasy chłopskiej jest jej wędzenie w ciepłym dymie z olchowego drewna przez około 3 godziny, a następnie studzenie do temperatury poniżej 10˚C. Dzięki odpowiedniemu doborowi surowców oraz przypraw kiełbasa chłopska jest bardzo pożywna, co sprawiło, że stała się popularna wśród ludzi pracujących przy ciężkich pracach polowych.