Wygląd:

Kiełbasa grubo rozdrobniona, wędzona, pieczona, w naturalnej osłonce wołowej, zwinięta w wianek. Na przekroju składniki równomiernie rozmieszczone z widocznymi dużymi kawałkami mięsa wieprzowego.

Kształt:

Przypomina wianek – charakterystyczny dla naturalnego wyglądu osłonki wołowej. Na przekroju poprzecznym przyjmuje formę okrągłą lub owalną.

Rozmiar:

Średnia długość wianka na obwodzie zewnętrznym od 45 cm do 65 cm.

Barwa:

Zewnętrzna od brązowej do ciemnobrązowej z odcieniem wiśniowym z lekkim połyskiem. Barwa mięsa na przekroju od ciemnoróżowej do ciemnoczerwonej z odcieniem wiśniowym, tłuszczu biała.

Konsystencja:

Twarda, ścisła i krucha.

Smak:

Zapach charakterystyczny dla wędzenia i pieczenia, smak charakterystyczny dla użytych przypraw takich jak pieprz, czosnek i sól.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Andrychów to miasto w województwie małopolskim, które od dawna posiada bogate tradycje rzemieślnicze, w tym tradycje rzeźnicze i wędliniarskie. Od ponad 50 lat na tym terenie przygotowywana i znana jest kiełbasa krucha. Do jej produkcji wykorzystywane jest specjalnie dobierane mięso wieprzowe. Jako przyprawy stosowane są pieprz, sól oraz czosnek. Dodatkowo wyróżniają ją duże kawałki wieprzowiny widoczne po przekrojeniu. Kiełbasę kruchą z Andrychowa wyróżnia charakterystyczny zapach wędzenia oraz niepowtarzalna kruchość uzyskiwana podczas obróbki termicznej i w procesie leżakowania. Jej kształt wynika z naturalnych wołowych osłonek wiankowych. Kiełbasa wędzona jest w piecu opalanym drewnem bukowym, olchowym lub owocowym. Na koniec procesu wędzenia, w którym wyróżnić można 3 różne etapy, poodnoszona jest temperatura w piecu, aby dodać osłonce charakterystycznych pomarszczeń. Podczas wędzenia wianki wiszą na drewnianych drążkach. „Te wędzone to było! A przynosił rozmaite: i takie kruche, mięciutkie i takie porządne, z kawałkami mięsa. No z gospody ona była” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Andrychowa).