Wygląd:

Wyrób w osłonce naturalnej z jelita cienkiego. W przekroju widoczne kawałki chudego mięsa, wypełnione farszem.

Kształt:

Okrągły, owalny.

Rozmiar:

Długość lasek kiełbasy od 35 cm – 50 cm. Grubość w przekroju ok. 3 cm – 4 cm.

Barwa:

Zewnętrzna od jasno brązowej do wiśniowej. W przekroju jasne i ciemniejsze kawałki chudego mięsa z jasnym wypełnieniem, w środku charakterystyczne szare oczko.

Konsystencja:

Dość ścisła, krucha.

Smak:

Właściwy dla mięsa wieprzowego z wyczuwalnym smakiem użytych przypraw i tradycyjnego wędzenia.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Piaski Wielkie to dawna podkrakowska wieś, współcześnie w granicach administracyjnych miasta. Dawniej wraz z okolicznymi miejscowościami była zagłębiem produkcji mięsa i wędlin, w tym kiełbasy piaszczańskiej, które przez wieki dostarczano do Krakowa i jak podaje legenda, także na stół królewski na Wawelu. Legenda o kiełbasie piaszczańskiej, opracowana literacko przez pana Seweryna Udzielę w książce pt. „Dwanaście legend i podań z pod Krakowa” z 1899 roku podaje, że mieszkańcy tej miejscowości skarżyli się u króla Kazimierza Wielkiego na nieprzychylność rzeźników krakowskich zabraniających im handlu w Krakowie. Król życzliwie przyjął ich skargę i obiecał im pozwolenie na dalszą działalność handlową w Krakowie pod warunkiem, że dostarczą kiełbasę niepostrzeżenie przez dobrze strzeżone bramy miasta. Piaszczanie naradzając się wymyślili sprytną skrytkę. Wydrążyli w długich kijach otwory i w nich ukryli kiełbasę. Król docenił ich pomysłowość i pozwolił na sprzedawanie kiełbasy i innych wyrobów w Krakowie, a ludność tą nazwał Kijakami.