Wygląd:

Kiełbasa wędzona, pieczona z pomarszczoną osłonką. Na przekroju widoczne drobno rozdrobnione mięso wieprzowe.

Kształt:

Batony uformowane w osłonkach naturalnych – jelitach wieprzowych cienkich na kształt owalnej pętli.

Rozmiar:

Dłuższa średnica owalnej pętli około 25 cm. Średnica batonu od 28 mm do 32 mm.

Barwa:

Brązowa do ciemnobrązowej charakterystyczna dla kiełbasy wędzonej w osłonce naturalnej. Na przekroju szary odcień mięsa z mocno szarym odcieniem w centrum batonu.

Konsystencja:

Luźna, krucha. Na tzw. zakolach występuje galaretka. Osłonka łatwo odchodzi od mięsa po dłuższym schłodzeniu.

Smak:

Charakterystyczny dla wędzonej kiełbasy z mocno wyczuwalnym zapachem czosnku i pozostałych przypraw.

Tradycja:

Wielopolszczyzna od dawna położona była z dala od ważnych szlaków handlowych, ale jednocześnie dostarczała płody rolne i proste wyroby rękodzielnicze do takich ośrodków jak Tarnów, Kraków czy Sandomierz. Do lat 80-tych XX wieku nie funkcjonowała w tym regionie profesjonalna masarnia, a jednak mieszkańcy i ich goście spożywali wyroby mięsne wysokiej jakości. Wszystko dzięki zapobiegliwości rodzimych masarzy, którzy kultywowali tradycje masarskie i przygotowywali różne wędliny. W Wielopolu Skrzyńskim przez kilka powojennych dziesięcioleci dostępne były głównie dwa rodzaje kiełbas: tzw. „kiełbasa sklepowa” oraz kiełbasa wiejska, która dostępna była w handlu obnośnym, a także rozprowadzana w targowy poniedziałek. Do produkcji kiełbasy wiejskiej z Wielopola wykorzystywane jest mięso wieprzowe lekko wystudzone tzw. ciepłe. Mięso poddawane jest rozdrobnieniu, a następnie mieszane z przyprawami takimi jak sól, pieprz, czosnek oraz z cukrem. Następnie tak przygotowanym farszem nadziewane zostają naturalne jelita wieprzowe i formowane w pętle. Surowa kiełbasa trafia do wędzarni opalanej drewnem olchowym. W trakcie wędzenia kiełbasa jest dwukrotnie studzona wodą w celu uzyskania efektu galaretki na tzw. zakolach. „Dawniej kiełbasa rzadziej gościła na stołach, zawsze musiała być na święta i na wesele, ale do codziennych posiłków już nie zawsze. Obecnie zjada się jej o wiele więcej, ale sposób wytwarzania nie zmienił się” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami gminy Wielopole Skrzyńskie).