Wygląd:

Wędlina z szynki, łopatki i boczku wieprzowego.

Kształt:

Podłużne pętka, zawijane, w przekroju okrągłe.

Rozmiar:

Długość pętka od 25 cm do 30 cm, średnica od 28 mm do 32 mm o wadze od 25 dkg do 30 dkg.

Barwa:

Zewnętrzna jasnobrązowa, w środku różowa.

Konsystencja:

Krucha i sprężysta.

Smak:

Mięso o wyraźnie wyczuwalnych przyprawach w szczególności gałki muszkatołowej z aromatem dymu z drewna olchowego.

Tradycja:

Suwalszczyzna to mieszanka narodów, kultur i ich tradycji kulinarnych. Przenikające się kultury dostarczyły bogactwa potraw, smaków i aromatów. Na terenach tych od lat przestrzega się tradycyjnych receptur i metod produkcji, a szczególnie tradycyjnego procesu wędzenia. „Wędliny robiono na długo przed Drugą Wojną Światową. Każdy gospodarz hodował wieprze i przyrządzał mięso na własny użytek. Zakładów mięsnych w okolicy nie było” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami wsi Ejszeryszki). Do przygotowania kiełbasy z Ejszeryszek używane jest mięso z odpowiednio wyselekcjonowanej tuszy trzody chlewnej. Najlepsze mięso z szynki, karkówki oraz boczku krojone jest w kawałki o wielkości około 5 cm i peklowane na sucho w soli z pieprzem naturalnym, a następnie leżakuje około 2 dni w chłodni. Po wyjęciu z chłodni mięso mielone jest na grubym sitku i dodawany jest cukier oraz gałka muszkatołowa, a także kolendra dla wzbogacenia smaku i aromatu produktu. Tak przygotowanym farszem nadziewane są jelita i formowane podłużne pęta. Następnie jeszcze surowy produkt układany jest w wędzarni i wędzony w ciepłym dymie z drewna olchowego do temperatury 72˚C przez około 3 godziny. „Po wyjęciu z wędzarni wieszano wszystkie kawałki do szafy zwanej okraśnikiem. Im dłużej wisiało w okraśniku, tym było trwalsze. Gotowymi wyrobami dzielono się z rodziną i najbliższymi sąsiadami” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami wsi Ejszeryszki).