Wygląd:

Placek przygotowany z ugotowanych ziemniaków z dodatkiem cebuli, mąki, jaj i przypraw takich jak sól i pieprz.

Kształt:

Zewnętrzny zbliżony do owalnego, w przekroju zbliżony do elipsy.

Rozmiar:

W zależności od upodobań, zazwyczaj szerokość około 10 cm i wysokość około 2 cm.

Barwa:

Zewnętrzna złoto-brązowa, w przekroju delikatnie złota.

Konsystencja:

Zwarta, miękka, jednolita, w dotyku puszysta.

Smak:

Delikatny smak ugotowanych, zmielonych i usmażonych na wieprzowym smalcu ziemniaków, lekko słony, z wyraźną nutą grubo mielonego pieprzu. Wyczuwalny aromatyczny zapach smażonej cebuli.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Kładzionki ziemniaczane witanowickie znane są na terenie Witanowic od ponad 60 lat. Gospodynie uczyły się ich przyrządzania od swoich matek i babek. Była to potrawa tania i bardzo prosta w przygotowaniu, należała więc do jednych z głównych potraw spożywanych przez tutejszych mieszkańców. Popularność kładzionek była związana z uprawianymi na tym obszarze ziemniakami, zwanymi potocznie zimniokami witanowickimi. W uprawie ziemniaków ogromne znaczenie miała jakość ziemi. Ponadto, stosowanie przez gospodarzy nawozu naturalnego w postaci obornika, znacząco wpływało na uzyskanie dostatnich plonów. Dawniej poszczególne gospodarstwa posiadały charakter samowystarczalny, dlatego też ziemniaki należały do powszechnych i podstawowych roślin uprawnych. Sadził je tutaj każdy, niektórzy posiadali kontraktacje, które odnawiali każdego roku. Najpopularniejszym i najlepszym do przygotowania kładzionek ziemniaczanych witanowickich gatunkiem ziemniaka jest vineta. Jednak należy zwrócić uwagę nie tyle na odmianę, co na wyróżniające cechy zastosowanych ziemniaków – ich twardość i małą zawartość wody, gdyż to stanowi gwarancję uzyskania potrawy o pożądanych walorach smakowych i właściwej, zwartej konsystencji. Kładzionki ziemniaczane witanowickie najczęściej przyrządzano z ziemniaków, które zostały z poprzedniego posiłku, dbano bowiem, aby nic do jedzenia się nie zmarnowało. Obecnie ziemniaki częściej gotowane są specjalnie w celu przygotowania kładzionek, w łupinkach – tzw. mundurkach i obierane dopiero po ugotowaniu. To zabieg celowy stosowany przez współczesne gospodynie, które w ten sposób chcą zminimalizować utratę składników mineralnych zawartych w ziemniakach i tym samym wydobyć ich jak najlepszy smak. Bardzo ważnym produktem wykorzystywanym przy wyrobie kładzionek jest także swojski smalec wieprzowy do smażenia. To on, obok ziemniaków, w dużej mierze decyduje o ich smaku i zapachu. Ważnym elementem jest również przyrumieniona na smalcu, pokrojona w kostkę cebula. Z kolei grubo mielony pieprz sprawia, że smak potrawy staje się wyraźny, a zapach bardziej aromatyczny. „Ziemniaki myję dokładnie, zalewam w garnku wodą. Nie solę wody. Po odcedzeniu, czekam aż troszkę przestygną, ale nie za długo, aby całkiem nie ostygły. Kiedy są jeszcze ciepłe, to łatwiej jest mi je obierać ze skórki. Potem je mielę na maszynce. Cebulę rumienię na smalcu, lekko ostudzoną dodaję do zmielonych ziemniaków, następnie wbijam całe jajka, wsypuję mąkę, doprawiam solą i pieprzem. (…) Formuję placki, obtaczam je w mące i na bieżąco smażę na rozgrzanym tłuszczu” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Witanowic). Atrakcyjność kładzionek ziemniaczanych witanowickich podnosi możliwość spożywania ich nie tylko z kwaśnym mlekiem lub śmietaną, ale także jako dodatku do mięs podawanych z różnymi rodzajami sosów lub surówkami.