Wygląd:

Zupa z widocznymi rozgotowanymi liśćmi szczawiu, kawałkami jajka i warzywami.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Jasnozielona, miejscami ciemnozielona i żółta.

Konsystencja:

Płynna.

Smak:

Lekko kwaśny, śmietanowo-jajeczny, warzywny.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Zupa szczawiowa to znana na Kociewiu postna potrawa, gotowana najczęściej na piątkowy obiad. Kociewskie gospodynie znają ją głównie dzięki przepisom zawartym w XIX-wiecznych książkach kucharskich m.in. jeden z takich przepisów można odnaleźć w książce „365 obiadów za 5 złotych” Lucyny Ćwierczakowiczowej – „ Ugotowawszy dobry rosół, usiekać tyle szczawiu, żeby zupa była kwaśna; ten szczaw dusić na maśle, rozprowadzić rosołem i zaprawić śmietaną rozbitą z mąką, dać się raz zagotować i wylać na rosół”. Do przygotowania kociewskiej zupy szczawiowej stosuje się świeże liście szczawiu z małymi ogonkami, które zbiera się na kociewskich łąkach, zboczach pagórków, obrzeżach rowów jak i na leśnych polanach. W okresie, kiedy nie ma już szczawiu świeżego używa się szczaw ze słoika, który wcześniej został zapasteryzowany przez kociewskie gospodynie. Oprócz szczawiu do jej przygotowania potrzeba włoszczyzny, szklanki mleka, ½ szklanki śmietany, łyżki mąki. Najpierw należy „ugotować wywar z włoszczyzny z cebulą. Szczaw umyć, drobno posiekać, dodać do wywaru, zagotować. Mąkę rozmieszać z mlekiem i śmietaną, podprawić zupę. Przyprawić do smaku solą i odrobiną cukru. Do takiej zupy można podawać jaja ugotowane na twardo, lane kluseczki, ryż ugotowany na sypko, grzanki z bułki lub ziemniaki”. („Poradnik gospodyni”, praca zbiorowa, 1970 r.). Ta popularna na Kociewiu zupa spożywana jest nie tylko w domach, ale także podczas festynów, biesiad wiejskich, turniejów czy konkursów kulinarnych na terenie Kociewia.