Wygląd:

Ciasto drożdżowe o charakterystycznym dla babek kształcie, posypane cukrem pudrem lub polane białym lukrem. Wewnętrzna struktura ciasta nierównomierna, porowata z widocznymi na przekroju całymi rodzynkami.

Kształt:

Nadany przez kamionkową formę: stożek ze ściętym wierzchołkiem i pokarbowanymi bokami. Podstawa baby tzw. „czepiec” szersza, brak karbowania. Wewnątrz na całej wysokości baby „komin” – stożkowaty otwór.

Rozmiar:

Wielkość baby zależy od wielkości formy używanej do wypieku. Wysokość około 15 cm, średnica podstawy 26 cm, średnica wierzchołka 14 cm.

Barwa:

Baba na przekroju koloru jasnożółtego, słomkowego, w zależności od ilości i koloru żółtek. Wierzch koloru od żółto-złocistego do jasnobrązowego.

Konsystencja:

Miękkie, sprężyste, pulchne ciasto.

Smak:

Ciasta drożdżowego – lekko słodkie z posmakiem drożdży oraz wanilii.

Tradycja:

Kujawiok, czyli wielkanocna baba drożdżowa to ciasto drożdżowe o charakterystycznym dla babek kształcie, posypane cukrem pudrem lub polane białym lukrem. Przygotowywany był podczas Świąt Wielkiej Nocy. „Ozdobą stołu była wspaniałych rozmiarów, pachnąca drożdżowa baba, zwana kujawiokiem. Na wielkanocną babę gospodynie nie szczędziły jaj, przez co była bardzo smaczna i apetycznie żółta (aby wzmocnić jeszcze kolor żółty dodawało się szafranu). (…) Do śniadania podawana była też baba drożdżowa, którą niektórzy jadali posmarowaną masłem, obłożoną szynką lub kiełbasą i posmarowaną ćwikłą, względnie chrzanem” (D. Kalinowska, „Tradycyjne pożywienie ludowe na Kujawach”, Włocławek 2002). Składniki do przygotowania kujawioka pochodziły głównie z własnego gospodarstwa tj. mąka, masło, mleko, jaja. Inne komponenty tj. rodzynki, drożdże czy aromat waniliowy mieszkańcy Kujaw kupowali. Wszystkie składniki gospodynie umiejętnie łączyły, a następnie dobrze wyrabiały ciasto. Napełniały nim do połowy formę o specyficznym stożkowatym, karbowanym kształcie. Kiedy ciasto podwoiło swoją objętość, umieszczało się je w piekarniku i piekło około 45 minut, aż baba nabrała złocistego koloru. Po upieczeniu odwracano formę do góry dnem i wykładano ciasto na talerz. Na końcu według uznania gospodyni należało posypać babę cukrem pudrem bądź lukrem przygotowanym z cukru pudru i wody.