Wygląd:

Mętna, o intensywnej barwie, zapachu i smaku ciecz.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Intensywna, czerwona.

Konsystencja:

Płynna, widoczny osad na dnie naczynia.

Smak:

Intensywny, ostry, kwaśny z wyczuwalnym dodatkiem czosnku.

Tradycja:

„Na pobliskich Kujawach spożywano żurki i barszcze oraz kwasy z buraków” (Z. Przybylak, „Tradycyjna kuchnia pomorsko-wielkopolska”). Popularny na tych terenach kwas z buraków czerwonych zwany również kulisem lub kuleśniakiem, przygotowywany był jako napój, który chętnie spożywano podczas upalnych dni w czasie prac polowych, ale także stanowił podstawę do przygotowania różnego rodzaju zup. Przepis nie zmienił się przez lata i opisany został w wielu publikacjach związanych z tradycyjnym pożywieniem mieszkańców Kujaw. „2 kg buraczków ćwikłowych pokrojonych i obranych, 4 l wody przegotowanej, 1 kromka żytniego chleba. Pokrojone buraczki wraz z kromką chleba wkładamy do kamiennego garnka i zalewamy przegotowaną wodą. Zostawiamy garnek przykryty gazą w ciepłym miejscu. Sprawdzamy po trzech, czterech dniach, kwas powinien być gotowy” (G. Szelągowska, „Kuchnia z rodowodem. Potrawy i produkty tradycyjne województwa kujawsko-pomorskiego”, Toruń 2011). W celu wzbogacenia smaku kulisu, często dodawano czosnek, który zapewniał również aromat całej potrawie. Bardzo ważne było, aby w odpowiednim momencie wyjąć kromkę chleba razowego, żeby nie uległa spleśnieniu. Kulis zachowuje swoje właściwości i nie ulega psuciu nawet kilka miesięcy, jeśli przechowywany jest w chłodnym, zacienionym pomieszczeniu.