Wygląd:

Gęsta masa z widocznymi kawałkami mięsa.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Ciemno-pomarańczowa.

Konsystencja:

Miękka, niejednorodna masa z kawałkami mięsa np. boczku lub żeberek.

Smak:

Smak gotowanej marchwi z posmakiem zasmażki, usmażonej cebuli oraz mięsa wieprzowego.

Tradycja:

Marchew to warzywo, które gościło na kujawskim stole nie tak często jak kapusta, groch czy szablok (fasola), ale nie mogło jej zabraknąć przy kiszeniu kapusty, marmoladach z marchwi czy daniach jednogarnkowych. Takim daniem była marchew tłuczona, zwana na Kujawach Zachodnich krychaną. Krychać w kujawskiej gwarze znaczy rozdrobnić, pognieść. Dotyczy to ugotowanych w wodzie warzyw np. ziemniaków czy marchwi. Od czasownika krychać powstał rzeczownik krychol, który określa narzędzie do krychania, niektórzy do krychania używają tłuczka i wtedy marchew krychana zwana jest tłuczoną. Przepis znajduje się w książce pt. „Kuchnia z rodowodem. Potrawy i produkty tradycyjne województwa kujawsko-pomorskiego” autorstwa Pani Grażyny Szelągowskiej: „1 kg marchwi, 60 dag ziemniaków, 30 dag boczku, cukier, sól, wody tyle, aby pokryła marchew. Osączoną, umytą marchew kroimy w kostkę, zalewamy wrzącą wodą, wkładamy boczek w całości, dodajemy pokrojone w kostkę ziemniaki i razem gotujemy do miękkości. Miękkie warzywa tłuczemy na miazgę tłuczkiem do ziemniaków, boczek kroimy na plasterki, dodajemy do utłuczonych warzyw”. Potrawa przygotowywana była w dwóch wersjach: postna i mięsna. Postna robiona była na piątkowy obiad, zaś wersja mięsna gościła od święta po świniobiciu. Obecnie marchew z mięsem często gości na stołach mieszkańców Kujaw, zaś wersja postna praktycznie już nie funkcjonuje. Marchew krychano podawana może być jako dodatek do klusek ziemniaczanych, pyz, ziemniaków lub jako danie główne.