Wygląd:

Gęsta, lepka ciecz, z czasem ulega drobnej krystalizacji.

Kształt:

W zależności od naczynia, opakowania.

Rozmiar:

W zależności od naczynia, najczęściej słoiki o pojemności 250 ml, 450 ml, 900 ml.

Barwa:

Jasnożółta do jasnobursztynowej.

Konsystencja:

Płynna, po krystalizacji przybiera postać drobnoziarnistą.

Smak:

Słodki, lekko kwaskowaty, z wyczuwalnym zapachem kwiatów.

Tradycja:

Gmina Osiek położona jest w obrębie regionu klimatycznego zwanego Dzielnicą Rzeszowską w rejonie środkowej i wschodniej części Kotliny Sandomierskiej, który jest obszarem wyraźnie cieplejszym. Atutem gminy jest jej położenie wzdłuż doliny Wisły. Ponadto część tych terenów objęta jest programem Natura 2000, w tym m.in. Jeleniowsko-Staszowski Obszar Chronionego Krajobrazu. Cechy charakterystyczne miodu królewskiego z Osieka związane są ściśle z warunkami przyrodniczymi panującymi na tym terenie. Pożytkami są wszystkie drzewa, krzewy i rośliny zielone, które kwitną i wydzielają nektar oraz dostarczają pyłku w okresie od wiosny do jesieni, a w szczególności: mniszek lekarski, lipa, akacja, gryka, wrzos, koniczyna biała, koniczyna czerwona, łąki i pastwiska prowadzone w sposób ekologiczny, spadź liściasta i iglasta. „Z jednego ula można odwirować od 10 do 20 kg miodu. Miód odbiera się 3 razy w roku” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Suchowoli). Reguły pszczelarskie nakazują, by odbierane do wirowania plastry były całkowicie lub w większości zasklepione. Daje to pewność, że odbierany miód jest dojrzały, tzn. zawartość wody w miodzie jest na tyle niska, że miód ten nie zacznie fermentować. Najkorzystniejszą porą na odbieranie miodu jest wczesny poranek, gdy pszczoły nie naniosły jeszcze świeżego nektaru. Ramki z plastrami miodu przeznaczonego do odwirowania należy natychmiast po wyjęciu z ula i oczyszczeniu od pozostałych na nich pszczół składać w czystych, niedostępnych dla pszczół pojemnikach. Po odwirowaniu odbywa się cedzenie miodu ze znajdujących się w nim zanieczystości, a następnie miód przeznaczony do rozlania pozostawia się na kilka dni w pojemnikach zbiorczych, a następnie zbiera się z wierzchu pianę tak długo, aż przestanie się tworzyć. Może to trwać kilka dni, w zależności od temperatury otoczenia i rodzaju miodu. Świeży, dojrzały miód jest lepką cieczą, bardzo higroskopijny, z czasem ulega drobnej krystalizacji. Miód należy przechowywać w suchym i chłodnym pomieszczeniu w szczelnie zamkniętych pojemnikach. Miód królewski z Osieka ma słodki, lekko kwaskowaty smak. Jego smak i aromat jest charakterystyczny dla każdego jego gatunku, zależy przede wszystkim od lotnych substancji zapachowych zawartych w nektarze. Należy podkreślić, że udział pyłków kwiatowych w miodzie królewskim z Osieka nie powinien być mniejszy niż 20%.