Wygląd:

Miód w postaci półpłynnej (patoka) oraz skrystalizowanej (krupiec).

Kształt:

W zależności od naczynia, w którym się znajduje.

Rozmiar:

W zależności od naczynia, w którym się znajduje.

Barwa:

W postaci potoki przybiera barwę ciemną, od szarawo-zielonej do brązowej lub prawie czarnej. W postaci krupca przybiera barwę ciemnobrązową z odcieniem szarym lub zielonkawym.

Konsystencja:

Gęsta ciecz, wolno krystalizująca. Płynność zależy od temperatury otoczenia i zawartości wody. Lepki, kleisty, a po skrystalizowaniu wyczuwalne ziarniste kryształy.

Smak:

Smak łagodny, mało słodki, lekko żywiczny. Zapach lekko korzenny lub żywiczny.

Tradycja:

Tradycje bartnictwa w Puszczy Świętokrzyskiej sięgają wczesnego średniowiecza. W XIX wieku pszczoły przenoszono do zagród chłopskich dając początek pasiecznictwu i w pełni kontrolowanej hodowli pszczół. W części kompleksu Gór Świętokrzyskich duży udział jodły w drzewostanie był przyczynkiem nazwania go przez Stefana Żeromskiego Puszczą Jodłową. Pozyskany i wyselekcjonowany z niej miód jest specyficzny, na co wpływają również niepowtarzalne i osobliwe warunki siedliskowe. W drzewostanie występuje około 80% jodły, 15% świerka, a 5% to pozostałe iglaste. Surowcem do wytwarzania miodu spadziowego jest spadź wytwarzana przez mszyce i czerwce na drzewach jodły i świerku, a następnie zbierana przez pszczoły. W pożytku nie dopuszcza się spadzi modrzewiowej, która powoduje upadki pszczół, szybszą krystalizację i szaro popielatą barwę po krystalizacji. Przy pozyskiwaniu miodu spadziowego stosowana jest niezmieniona od lat metoda, poprzez wirowanie plastrów. Pszczelarz dzięki doświadczeniu posiada umiejętności odpowiedniego wyselekcjonowania miodu ze spadzi iglastej, co gwarantuje uzyskanie zróżnicowanych miodów, o zróżnicowanych cechach jakościowych. Wielkość uzyskanego produktu w danym roku zależy od warunków pogodowych danego sezonu. Miód spadziowy z Puszczy Jodłowej charakteryzuje się dużym bogactwem aminokwasów i związków mineralnych, których zawartość jest czterokrotnie większa niż u miodów nektarowych.