Wygląd:

Gęsta i lepka ciecz, przechodząca do konsystencji stałej podczas procesu krupienia.

Kształt:

Przyjmuje kształt naczynia.

Rozmiar:

Słoik od 100 g do 1250 g.

Barwa:

Od jasnokremowej do ciemnobrązowej.

Konsystencja:

Miody świeże płynne, podczas przechowywania gęstnieją i tężeją (krupienie), przyjmując konsystencję stałą.

Smak:

Słodki smak, aromat kwiatów – w zależności od przewagi zebranego przez pszczoły nektaru oraz pory roku i występujących roślin. Nektar z kwiatów roślin zielnych, łąkowych, bylin, krzewów i drzew, np. mniszek, rzepak, klon, akacja, czeremcha, drzewa owocowe, chaber, koniczyna, wrzos, nawłoć, gryka, facelia.

Tradycja:

Tradycja wytwarzania miodu wielokwiatowego Ziemi Tłuszczańskiej sięga XVI wieku, co potwierdza zapis w Lustracji Województwa Mazowieckiego z 1565 r., o ilości miar miodu, jakie dostarczały okoliczne wsie oraz miasto Tłuszcz. W XIX-wiecznych pamiętnikach ziemian zamieszkujących okolicę, podana została informacja o dużych pasiekach znajdujących się przy dworach, liczących do 100 rodzin pszczelich. Warunki przyrodnicze na Ziemi Tłuszczańskiej sprzyjały rozwojowi pszczelarstwa. Na początku XX wieku w regionie było wielu pszczelarzy, a zainteresowanie pozyskiwaniem miodu było duże, w związku z czym mieszkańcy okolicznych wsi odbywali specjalne kursy pszczelarskie. Informacja taka została zawarta w popularnym w Tłuszczu w tamtym okresie czasopiśmie pn. „Siewba” z 1907 r. Dla mieszkańców Ziemi Tłuszczańskiej przydomowe pasieki były bardzo ważne i powstawało ich każdego roku coraz więcej. W 1976 r. pszczelarze zrzeszyli się w Terenowym Kole Pszczelarzy w Tłuszczu. Współcześnie pszczelarze korzystają z wiedzy przekazywanej z pokolenia na pokolenie przy pozyskiwaniu miodu wielokwiatowego. Szczególne walory środowiska naturalnego Ziemi Tłuszczańskiej sprzyjają produkcji miodu wielokwiatowego, na który składa się nektar z wielu gatunków roślin. Dzieje się tak, gdyż warunki przyrodnicze tych okolic są wyjątkowo zróżnicowane: obszary suche i piaszczyste, leśne i polne, tworzą mozaikę z żyznymi i wilgotnymi łąkami, które przecinają niewielkie, czyste rzeki. W tak różnorodnych miejscach rozwijają się liczne rośliny zielne, byliny, krzewy i drzewa, których nektar zbierają pszczoły tworząc miód. Różnorodność natury uzupełniają małoobszarowe uprawy polowe, roślinność w przydomowych ogrodach, na miedzach i nieużytkach. Pszczelarze tradycyjnie pozyskują miód od pszczół jedynie 2-3 razy w roku, pozwalając im na zgromadzenie miodu – mieszanki z wielu kwitnących po sobie gatunków roślin, takich jak: wierzba, akacja, mniszek, czeremcha, lipa, chaber, koniczyna, gorczyca, gryka, facelia, nawłoć, wrzos, oraz licznych roślin łąk, pól i ogrodów.