Wygląd:

Miód pszczeli w postaci półpłynnej, gęsty (patoka) lub skrystalizowany (krupiec).

Kształt:

Przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje.

Rozmiar:

W zależności od pojemności słoika: 0,25 kg, 0,4 kg, 0,5 kg, 0,6 kg oraz 1,2 kg.

Barwa:

W postaci płynnej – od szarozielonej do prawie czarnej, w miarę krystalizacji jaśnieje przyjmując barwę szarozieloną.

Konsystencja:

W postaci półpłynnej konsystencja gęsta i lepka, postać skrystalizowana – ziarnista.

Smak:

Smak i zapach łagodny, słodki, lekko żywiczny, korzenny.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Specyficzny mikroklimat Pogórza Rożnowskiego z obecnością dwóch jezior: Czechowskiego i Rożnowskiego, wpływa na niespotykaną gdzie indziej regularność i obfitość spadzi na tym terenie, która niemal rokrocznie daje bogaty zbiór. Jest to obszar czysty ekologicznie, w znacznej części porośnięty lasami iglastymi, zwłaszcza jodłowymi. Miód spadziowy z tamtych terenów, nazywany też leśnym, był tu pozyskiwany od dawien dawna. Surowcem do jego produkcji jest spadź jodłowa z miejscowych lasów, czyli sok roślinny przefiltrowany przez mszyce i wydalony przez nie w postaci lepkiej, słodkiej cieczy. Występujące w niej garbniki, żywice oraz inne związki nadają jej intensywny smak oraz aromat. W tradycji mieszkańców okolicznych wiosek i wśród pielgrzymów przybywających do lokalnego sanktuarium w Tropiu zachowało się przekonanie, że leśny miód był jednym z pokarmów spożywanych przez św. Świerada, który w tej miejscowości miał swoją pustelnię. Nawiązując do bogatych i odległych tradycji pszczelarskich na tym terenie, ówczesny proboszcz parafii w Tropiu w 1983 roku wprowadził zwyczaj błogosławieństwa miodu połączonego ze specjalną modlitwą za pszczelarzy, które odbywa się każdego roku w czasie odpustu w święto św. Świerada na początku lipca. Obecni pszczelarze z tego terenu najczęściej prowadzą pasieki przydomowe, składające się z kilku do kilkudziesięciu uli, wytwarzające miód na potrzeby własne bądź na sprzedaż. Miód ze spadzi jodłowej z Pogórza Rożnowskiego jest popularny wśród smakoszy z różnych regionów Polski. Zdobywa też nagrody na wielu konkursach i festiwalach produktów tradycyjnych, m.in. „Małopolskim Festiwalu Smaku” oraz traktowany jest jako wizytówka regionu.