Wygląd:

Konsystencja płynna (patoka) lub skrystalizowana (krupiec).

Kształt:

W zależności od naczynia, w którym się znajdują.

Rozmiar:

Słoiki o pojemności od 100 g do 1250 g.

Barwa:

Barwa zależna od rodzaju miodu.

Konsystencja:

Lepka, gęsta ciecz ulegająca krystalizacji, po której w niektórych przypadkach przyjmuje postać ziarnistą.

Smak:

W zależności od rodzaju miodu, bardziej lub mniej słodki i aromatyczny.

Dodatkowe Informacje:

Rodzaje miodów: spadziowy, nektarowo-spadziowy, wielokwiatowy.

Tradycja:

Gmina Porąbka położona jest nad rzeką Sołą, wśród stoków Beskidu Małego. Prawie połowę powierzchni gminy stanowią lasy. Obecność lasów iglastych i liściastych, a także bogata roślinność zdecydowały o występowaniu na tych terenach wielu rodzajów miodów, wśród których najbardziej popularny jest miód spadziowy. Oprócz niego, pszczoły z nektarów roślin kwitnących wytwarzają również miody akacjowe, lipowe, wielokwiatowe i nektarowo-spadziowe. Miód na tym terenie zawsze był wyjątkowym produktem spożywanym na szczególne okazje. Przede wszystkim nie mogła obejść się bez niego wieczerza wigilijna, na której spożywano miód z opłatkiem. Bywało, że sąsiadom i krewnym posyłano miód w darze przed świętami Bożego Narodzenia. Czasem na bazie miodu wypiekano świąteczne pierniczki oraz przygotowywano trunki, takie jak miodówki lub miodule. Pszczelarstwo w okolicach Porąbki jest rzemiosłem starym, pasieki prowadzone są przez rodziny pszczelarzy, w których tajniki zawodu przekazywane są kolejnym pokoleniom. Opisywane miody wyróżnia ciemniejsza barwa i głęboki aromat, co jest efektem lokowania uli w pobliżu lasów oraz dominacji miodu spadziowego. Pszczelarze z gminy Porąbka bardzo dbają o podtrzymywanie tradycji pszczelarskich. Członkowie zrzeszeni w Gminnym Kole Pszczelarzy „Bartnik” od lat organizują lokalne imprezy poświęcone pszczelarstwu. Również księża mocno przyczyniają się do rozkwitu i pielęgnacji tradycji pszczelarskich. Ksiądz Józef Strączek, dawny proboszcz parafii w Porąbce, który zmarł w wieku 102 lat wspominał, że tutejsze miody były jego ulubioną pozycją w codziennym menu: „Ja spożywam miód w rozmaitych postaciach (…) najczęściej do kawy, ale też na śniadanie to zawsze tradycyjnie jedna kromka chleba właśnie z miodem (…) spożywam ten miód także łyżeczką i popijam (…)” (Wywiad etnograficzny z ks. Józefem Strączkiem, gm. Porąbka).