Wygląd 

Płyn o barwie bardzo intensywnej, brązowo-czarnej. Może występować naturalny osad

Kształt 

Przyjmuj kształt naczynia

Wielkość

W zależności od butelki i jej pojemności  

Barwa 

Barwa bardzo intensywna, brązowo-czarna

Konsystencja

płynna

Smak i zapach

Nalewka półsłodka o bardzo intensywnym smaku i zapachu. Aromat wyrazisty z nutą korzenno-ziołową. Smak i zapach charakterystyczny dla użytych składników

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

 Nalewki owocowe są najbardziej tradycyjnym polskim napojem alkoholowym.
Od momentu rozpowszechnienia się na ziemiach polskich procesu otrzymywania spirytusu, zaczęto wytwarzać nalewki. Do ich produkcji wykorzystywano surowce z najbliższego otoczenia, przede wszystkim różnego rodzaju owoce, części roślin takie jak liście, nasiona i korzenie, pochodzące z przydomowych plantacji. Wszystkie te dodatki miały za zadanie nadać trunkom szlachetnego smaku.

Nalewki w Polsce do II wojny światowej były masowo produkowane zarówno przez duże firmy, jak i w domowych warunkach. Stanowiły one chlubę dobrego domu i świadczyły
o jego statusie społecznym.

 Nalewka orzechowa to wyrób mocno zakorzeniony w polskiej tradycji ziemi mazowieckiej. Staropolska kultura wymagała, aby produkcją domowych trunków zajmowali się specjalnie do tego wyszkoleni ludzie: cześnik, podczaszy czy piwniczy, co świadczy o wielkim zaangażowaniu w produkcję nalewek. Duże znaczenie przykładano do ich prawidłowej pielęgnacji oraz przechowywania tak, aby z biegiem czasu były coraz lepsze.

Dawniej bardzo popularną odmianą nalewki orzechowej była nalewka wytwarzana z zielonych owoców orzecha włoskiego, zwana tinkturą orzechową, ratafią orzechową, likierem orzechowym czy po prostu orzechówką.

Dwa tygodnie po 24 czerwca, a więc po Świętym Janie, nastawiano nalewkę na jeszcze zielonych orzechach włoskich, bo wtedy były najbardziej odpowiednie na trunek nie tylko smakowity, ale też pomagający w razie niestrawności

W wytworzeniu idealnej nalewki orzechowej, najważniejszą rolę odgrywa jakość użytego spirytusu oraz owoce o odpowiednim stopniu dojrzałości, zbierane na początku lipca. Orzechówka dosładzana jest cukrem rafinowanym w takiej ilości, aby nie zagłuszyć smaku surowców, a jedynie uwypuklić ich aromat.  Do pokrojonych na ćwiartki orzechów dodaje się korzenie i zalewa mieszaniną spirytusu z 0,4 litra wody. Szczelnie zamknięte naczynie odstawia się na 2-3 tygodnie. Do syropu zrobionego z cukru i wody wlewa się przecedzoną nalewkę, esencję migdałową i doprawia mieszanką ziół z gałki muszkatołowej, anyżu, pieprzu  i cynamonu. Całość przesączana jest przez bibułę filtracyjną lub gęste płótno i rozlewana jest do butelek. Uzyskaną orzechówkę odstawia się na około 12 miesięcy w celu dojrzewania.