Wygląd:

Wyrób w kształcie pierścienia spiralnie zwinięty, z widocznymi splotami, w kolorze złocistym (jasnobrązowym) z połyskiem, dobrze upieczony, posypany makiem, solą, sezamem lub inną posypką – przekrój okrągły, biały charakterystyczny dla ciasta.

Kształt:

Kształt pierścieniowy, ze splotami z 2-3 kawałków ciasta – sulek – wynikający z ręcznego formowania; na przekroju okrągły.

Rozmiar:

Pierścień o przekroju 12-17 cm, grubości 3-4 cm i wadze 120-200 g.

Barwa:

Jasny brąz przez złocisty aż po intensywny brąz z połyskiem (w przekroju biały).

Konsystencja:

Lekko twardy, powierzchnia zróżnicowana, gładka lub chropowata.

Smak:

Smak wyjątkowy, właściwy dla tego rodzaju wyrobu – charakterystyczny dla świeżego dobrze wypieczonego pieczywa.

Dodatkowe Informacje:

Używana jako posypka sól pochodzi z terenów Polski – sól kłodawska, wielicka, bocheńska.

Tradycja:

Piekarze krakowscy od dawna wypiekali obwarzanki krakowskie. W dokumencie lokacyjnym Krakowa wydanym przez księcia Bolesława Wstydliwego w 1257 r. znajdują się pierwsze historyczne informacje o piekarzach krakowskich dające im przywileje sprzedaży swoich wyrobów na Rynku w Krakowie. O produkcji i wypieku obwarzanków mówi uchwała Rady Miasta Krakowa o wypieku chleba i wynagradzaniu „rodziny”, pomocników piekarskich z 22 kwietnia 1529 r. O pieczeniu obwarzanków przez piekarzy krakowskich jest wzmianka w Senatu Consultum de pane cogendo et de mercedes familiae pistorum.