Wygląd:

Ogórki podłużne, proste, grubo-brodawkowe, wyrównanej wielkości, proporcjonalne; w przekroju widoczne słabo wykształcone nasiona, ściśle przylegające, brak pustych komór. Na dole słoja baldach kopru.

Kształt:

Ogórki cylindryczne, podłużne; na przekroju w kształcie wydłużonej elipsy.

Rozmiar:

Długość od 6 do 11 cm, średnica mierzona w najszerszym miejscu od 2 do 5 cm, jednak nie większa niż połowa długości ogórka

Barwa:

Barwa zmieniona procesem fermentacji: oliwkowozielona o różnych odcieniach, w przekroju barwa wyrównana, jaśniejsza. Zalewa klarowna

Konsystencja:

Ogórki chrupkie, jędrne.

Smak:

Bez obcych posmaków i zapachów, kwaśno-słodki z wyraźnie wyczuwalnym smakiem użytych przypraw: wywar z pieprzu, ziela angielskiego, liścia laurowego, gorczycy i kopru.

Tradycja:

W XIX wieku w Łowickiem konserwowanie żywności poprzez marynowanie było stosunkowo mało rozpowszechnione. Z reguły używano octu winnego, co potwierdza Jan Piotr Dekowski w swojej publikacji pochodzącej z 1968 r. Z badań nad pożywieniem ludu łowickiego (1880-1939): (…) ocet winny kupowano w ciągu całego roku, gdyż używano go (…) latem i jesienią do sałaty i ogórków, rzadziej do świeżej kapusty. Dopiero w okresie międzywojennym zwiększyła się liczba marynat przyrządzanych w gospodarstwach wiejskich. Wszystkie przetwory w gospodarstwach domowych przygotowywano, wykorzystując receptury przekazywane od pokoleń. Główny surowiec – ogórki oraz niezbędne przyprawy – koper, gorczyca i chrzan pochodziły z upraw własnych. Już w 1859 r. na wystawie rolniczej w Łowiczu okoliczni rolnicy mogli pochwalić się swoimi zbiorami płodów rolnych. Katalog z tego okresu wymienia wśród rozlicznych okazów (…) ogórki hollenderskie wężowe, ogórki korniszonowe, ogórki długie, ogórki olbrzymie chińskie pochodzące ze zbiorów Sygietyńskiego. Do produkcji ogórków konserwowych wykorzystywano różnorodne odmiany ogórków gruntowych. Odnaleziony w pałacu w Nieborowie cennik nasion nr 79 z 1938 r. z firmy Bracia Hoser z Warszawy wymienia wśród ogórków odmian gruntowych aż jedenaście pozycji. Forma konserwacji ogórków za pomocą octu najbardziej rozpowszechniła się jednak od czasu wykorzystania jej na skalę przemysłową – w Łowiczu od 1967 r. – kiedy to powstały duże zakłady przemysłowe. Od tego czasu produkcję zaczęto częściej dokumentować. Rozliczne zestawienia pochodzące z archiwum zakładowego podają głównie dane produkcyjne, związane z wykonaniem planów. Jak podaje Analiza pracy działów techniczno-produkcyjnych w ZPOW (Łowicz 1967 r.), np. zapotrzebowanie na produkcję dobową ogórków konserwowych wynosiło 18 ton. O dostępności tych produktów na rynku świadczy również etykieta pochodząca z 1966 r. umieszczana na opakowaniu korniszonów – drobniejsze ogórki w mocnej zalewie octowej. Bardzo dobre zaplecze surowcowe do produkcji ogórków konserwowych w Łowickiem potwierdza zapis pochodzący z pracy magisterskiej Heleny Rauby z 1978 r. Funkcje przemysłu owocowo-warzywnego w regionie łowickim od 1960 do 1978: Na 80 jednostkach badanych (gospodarstwach rolnych) w 23 jednostkach (28,9% [całości gospodarstw] położonych zwłaszcza w bezpośrednim sąsiedztwie Łowicza, a także w części południowej), w strukturze upraw warzywnych występowały 3 gatunki wiodące, z których najliczniej w kombinacjach brały udział pomidory /22/, ogórki /16/ i kapusta /9/. Drugim najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem są ogórki, które występują jako jeden z elementów wiodących w 37 jednostkach osadniczych w całym obszarze zaplecza [chodzi o zaplecze ZPOW]. Sposób przetwarzania ogórków i produkcji z nich ogórków konserwowych nie zmienił się od lat: umyte warzywa wkładane są do słojów z przyprawami i pokrywane zalewą octową z dodatkiem soli i cukru, a po nałożeniu wieczek – pasteryzowane. Tradycja decydująca o wyśmienitym smaku tych przetworów zostaje zachowana głównie dzięki używanym surowcom pochodzącym z okolicznych terenów oraz właściwym proporcjom składników zalewy, o czym świadczą zachowane przez ponad 30 lat przepisy na podstawie, których gospodynie przyrządzają własne korniszony (jak choćby przepis gospodyni ze Strzelcewa).